Sprawa ze skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek za kwiecień 2020 roku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędzia NSA Elżbieta Rischka, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 lipca 2021 r. sprawy ze skargi D.K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 grudnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek za kwiecień 2020 roku uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 1 września 2020 r., nr[....].

Uzasadnienie strona 1/6

Wnioskiem z dnia 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu do organu) D.K. (dalej jako "Skarżąca" lub "płatnik") wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako "ZUS") o zwolnienie z opłacania należności z tytułu składek za miesiące marzec 2020 r., kwiecień 2020 r. i maj 2020 r. w oparciu o pomoc udzielaną przedsiębiorcom na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm., dalej jako "ustawa o COVID").

Decyzją z dnia 1 września 2020 r. ZUS odmówił Skarżącej prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek na własne obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wypadkowe, ubezpieczenie zdrowotne, za okres kwiecień 2020 r., uzasadniając rozstrzygnięcie okolicznością niezłożenia przez płatnika składek dokumentów rozliczeniowych za miesiąc kwiecień 2020 r. w terminie do 30 czerwca 2020 r., a co stanowiło ustawowy wymóg warunkujący nabycie prawa do zwolnienia.

Decyzją z dnia 9 grudnia 2020 r. wydaną wskutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy kwestionowaną decyzję. W uzasadnieniu powołał art. 31zq ust. 3 i ust. 8 ustawy o COVID, podkreślając, że płatnik składek wymaganą deklarację rozliczeniową złożył po terminie wskazanym poprzez ustawodawcę, przy czym - w odniesieniu do należności za kwiecień 2020 r., nie był zwolniony z obowiązku złożenia deklaracji rozliczeniowej. Wymagana deklaracja wpłynęła do ZUS dnia 2 lipca 2020 r.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Skarżąca wskazała, że biuro rachunkowe rozliczające jej dokumenty skontaktowało się z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w W. i otrzymało informację, że Skarżąca nie posiada braków w składanych dokumentach. Dopiero pod koniec czerwca pracownica Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zadzwoniła do biura i poprosiła o przesłanie wszystkich deklaracji od lutego do maja z nową podstawą wymiaru składek. Deklaracja za luty została złożona 26 czerwca 2020 r., a następne można było złożyć dopiero po przetworzeniu jej w systemie - zostały przyjęte przez system w dniu 2 lipca 2020 r. Skarżąca nie zgadza się z odmową prawa do zwolnienia z opłacania należności składek. Zarzuciła zaskarżonej decyzji ZUS z dnia 9 grudnia 2020 r. naruszenie prawa, ponieważ art. 47 ust 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zwalnia osoby prowadzące działalność gospodarczą, opłacające składki wyłącznie za siebie, od obowiązku składania deklaracji rozliczeniowych, zatem Skarżąca nie miała obowiązku comiesięcznego składania deklaracji rozliczeniowych i nie stanowi to warunku przyznania jej zwolnienia ze składek. W związku z powyższym Skarżąca wniosła o uchylenie wydanej decyzji i przyznanie jej prawa do zwolnienia z opłacania należności.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Strona 1/6