Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 31 grudnia 2021 r. nr 2201-IEW.4121.12.2021/BK w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/14

1. Zaskarżoną decyzją z dnia 31 grudnia 2021 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej jako "Dyrektor IAS" lub "organ drugiej instancji"), po rozpatrzeniu odwołania J. J. (dalej jako "Skarżący") od decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni (dalej jako "Naczelnik US" lub "organ pierwszej instancji") z dnia 29 grudnia 2017 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, uchylił ww. decyzję w części dotyczącej orzeczenia solidarnej odpowiedzialności Skarżącego ze spółką P. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej (dalej jako "Spółka") za koszty postępowania egzekucyjnego w łącznej kwocie 4.592,95 zł i w tym zakresie orzekł o solidarnej odpowiedzialności Skarżącego za Spółką za koszty egzekucyjne w niższej wysokości, tj. w łącznej kwocie 300,00 zł, a w pozostałej części, tj. w zakresie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności Skarżącego ze Spółką za zaległe zobowiązania Spółki z tytułu pobranych, a niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za grudzień 2011 r., styczeń - wrzesień 2012 r. w łącznej wysokości 110.751,00 zł i za odsetki za zwłokę od zaległości w wysokości 22.171,00 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

2. Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy:

2.1. Spółka nie uiściła w terminie płatności ciążących na niej zobowiązań podatkowych z tytułu pobranych, a niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące grudzień 2011 r. oraz od stycznia do września 2012 r. W związku z nieuregulowaniem zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za ww. okresy powstały zaległości podatkowe w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej jako "O.p.").

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2017 r. Naczelnik US wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w zakresie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej Skarżącego - osoby trzeciej, solidarnie ze Spółką za jej zaległości podatkowe z tytułu pobranych, a niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za ww. miesiące, odsetki za zwłokę od tych zaległości i koszty postępowania egzekucyjnego.

2.2. Decyzją z dnia 29 grudnia 2017 r. Naczelnik US orzekł o odpowiedzialności podatkowej całym swoim majątkiem osoby trzeciej - prezesa zarządu Spółki, tj. Skarżącego, solidarnie ze Spółką w upadłości likwidacyjnej, za jej zaległości podatkowe z tytułu pobranych, a niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące: grudzień 2011 r. oraz od stycznia do września 2012 r. w łącznej kwocie 110.751 zł, odsetki za zwłokę w łącznej kwocie 22.171 zł i koszty postępowania egzekucyjnego w wysokości 4.592,95 zł.

W uzasadnieniu ww. decyzji organ uznał w szczególności, że w sprawie występują przesłanki pozytywne określone w art. 116 § 1 O.p., determinujące odpowiedzialność Skarżącego jako osoby trzeciej solidarnie ze Spółką za ww. zaległości podatkowe tej Spółki. Bezsprzecznie według Naczelnika US Skarżący sprawował funkcję członka zarządu Spółki w okresie, w którym upływały terminy płatności zobowiązań objętych decyzją. Spełniona została także przesłanka częściowej bezskuteczności egzekucji z majątku Spółki. W toku podejmowanych przez organ egzekucyjny działań do majątku Spółki nie doszło do przymusowego zaspokojenia wierzyciela w całości lub w znacznej części. Organ stwierdził, że zarząd Spółki powinien najpóźniej licząc od dnia 6 lipca 2007 r. podjąć kroki zmierzające do ogłoszenia upadłości Spółki lub wszczęcia postępowania układowego, z tym bowiem dniem w jego ocenie Spółka stała się niewypłacalna. Wniosek o ogłoszenie upadłości został jednak złożony dopiero w dniu 20 lutego 2012 r., a zatem członek zarządu Spółki nie dopełnił obowiązku jego zgłoszenia we właściwym czasie. Skarżący nie wskazał także mienia Spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych Spółki w znacznej części. W ocenie organu w sprawie nie zachodzą więc przesłanki egzoneracyjne z art. 116 § 1 O.p.

Strona 1/14