Odpowiedzialność płatnika za podatek nie pobrany od podatnika, o której mowa w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zachodzi jedynie wtedy, gdy obowiązek pobrania tego podatku przez płatnika wynika z przepisów prawa.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Bank K. S.A. w S. Oddział w G, nie pobrał od dochodów ze stosunku pracy zaliczek na podatek dochodowy w roku podatkowym 1993, uzyskanych w wyniku otrzymania przez pracowników kredytów na preferencyjnych warunkach. Urząd Skarbowy w G. przyjmując, że różnica między odsetkami płaconymi przez pracowników Banku, którzy uzyskali "tańszy" preferencyjny kredyt, a odsetkami ogólnie stosowanymi przez Bank dla tego rodzaju umów /wobec klientów/ stanowi dochód pracowników Banku podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym - określił odpowiedzialność Banku z tytułu nie pobranych zaliczek na podatek dochodowy w roku podatkowym 1993 w wysokości 90181487,- zł /po denominacji 9018,10 zł/.
W odwołaniu od powyższej decyzji Bank SA wyraził pogląd, iż udzielony pracownikom Banku kredyt nie stanowił ani świadczenia nieodpłatnego, ani świadczenia częściowo odpłatnego. Odwołujący stwierdził ponadto, że regulamin udzielania kredytów gotówkowych pracownikom Banku stanowi wyłączną podstawę ich udzielania, która - jako odrębna - nie może być przedmiotem porównywania z innymi kredytami. Zdaniem odwołującego, przychód z tytułu preferencyjnego oprocentowania kredytów pracowniczych nie powstaje w momencie postawienia kredytu do dyspozycji pracownika, ale w momencie spłaty rat powyższego oprocentowania. Izba Skarbowa w G. po rozpatrzeniu odwołania podtrzymała stanowisko wyrażone w decyzji organu I instancji.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący Bank zarzucił organom podatkowym obu instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 11, art. 12, art. 31 i art. 35 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ przez bezpodstawne ustalenie odpowiedzialności Banku z tytułu nie pobranych zaliczek na podatek dochodowy w kwocie 9018,10 zł oraz sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego i ponowił argumentację zawartą w odwołaniu.
Naczelny Sad Administracyjny zważył, co następuje;
Sąd administracyjny wyposażony został w funkcje kontrolne, co oznacza, że w przypadku zaskarżenia decyzji Sąd ogranicza się do badania zgodności zaskarżonej decyzji z przepisami prawa /art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
W ustalonym stanie faktycznym zarzuty skargi jedynie częściowo zasługują na uwzględnienie, a mianowicie jeżeli chodzi o zakres odpowiedzialności płatnika za podatek nie pobrany lub pobrany w niższej wysokości - po zakończeniu roku podatkowego.
Co do zasady słuszne jest stanowisko organów podatkowych, że otrzymanie przez pracownika Banku w 1993 r. od jego pracodawcy kredytu pieniężnego, oprocentowanego według stawek korzystniejszych od ogólnie stosowanych przez ten Bank dla tego rodzaju umów, powoduje uzyskanie przez tego pracownika przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.