Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2010 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 września 2021 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2010 r. oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/16

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

W dniu 29 kwietnia 2010 r. R. K. (dalej: "Podatnik", "Strona", "Skarżący"), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "A", złożył miesięczne zestawienie oświadczeń o sprzedaży oleju opałowego za marzec 2010 r.

Z uwagi na to, że ww. zestawienie zostało złożone z naruszenie terminu, Naczelnik Urzędu Celnego (dalej: "Naczelnik", "organ pierwszej instancji") postanowieniem z dnia 28 lipca 2010 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w celu określenia Stronie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec 2010 r.

Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w powyższym zakresie Naczelnik wydał w dniu 27 listopada 2012 r. decyzję, którą określił Stronie zobowiązanie w podatku akcyzowym za marzec 2010 r. w kwocie 2.727.964 zł.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że dokonując sprzedaży oleju opałowego z zastosowaniem obniżonej stawki podatku w marcu 2010 r. w ilości 1.715.701 litrów Podatnik zobowiązany był złożyć miesięczne zestawienie oświadczeń do 25 kwietnia 2010 r. Zestawienie to Podatnik nadał w placówce pocztowej w dniu 29 kwietnia 2010 r. Przywołując treść art. 89 ust. 5, 14, 15 i 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) - dalej: "u.p.a.", oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, Naczelnik wskazał, że Podatnik nie dopełnił obowiązku wynikającego z powyższych przepisów, polegającego na przekazaniu do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży, miesięcznego zestawienia oświadczeń, o których mowa w art. 89 ust. 5, co skutkowało utratą prawa do zastosowania stawki obniżonej i zastosowaniem stawki określonej w ust. 4 pkt 1 ww. artykułu.

W wyniku wniesionego od powyższej decyzji odwołania Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia 27 lutego 2013 r. utrzymał ją w mocy.

Na powyższą decyzję organu odwoławczego Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (dalej: "WSA w Gdańsku"), który wyrokiem z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 536/13 oddalił ją.

Od powyższego wyroku R. K. wywiódł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA"), który wyrokiem z dnia 22 września 2017 r. sygn. akt I GSK 1432/15 uchylił zaskarżony wyrok i decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 27 lutego 2013 r.

Za trafne NSA uznał sformułowane w skardze kasacyjnej zarzuty błędnej wykładni art. 89 ust. 14 w zw. z ust. 16 u.p.a. oraz błędnego zastosowania tych norm prawnych wyłącznie z tej przyczyny, że Skarżący uchybił ustawowemu terminowi złożenia miesięcznych zestawień oświadczeń o sprzedaży oleju opałowego.

Odwołując się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie C-418/14 NSA zwrócił uwagę, że nie zakwestionowano w nim samej zasady nałożenia na sprzedawców paliw obowiązku składania zestawień oświadczeń, lecz ze względu na wynikającą z ogólnej systematyki i celu dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE. L. z 2003 r. Nr 283, poz. 51) - dalej: "dyrektywa energetyczna", zasadę opodatkowania wyrobów energetycznych zgodnie z ich faktycznym przeznaczeniem. Oznacza to, że w przypadku niedochowania ustawowego wymogu sporządzenia i złożenia w ustawowym terminie miesięcznego zestawienia oświadczeń nabywców oleju opałowego, zastosowanie podwyższonej stawki akcyzy jak dla oleju napędowego jest możliwe dopiero po ustaleniu, że sprzedany olej nie został zużyty zgodnie z przeznaczeniem. A contrario, w razie stwierdzenia zużycia oleju opałowego zgodnie z przeznaczeniem brak jest podstaw do zastosowania dla tego wyrobu stawki akcyzy określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 u.p.a. Prowadzi to do wniosku, że w takim wypadku należy odmówić zastosowania art. 89 ust. 16 w zw. z ust. 14 tego przepisu.

Strona 1/16
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej