Sprawa ze skargi na postanowienie Izby Skarbowej w G. w przedmiocie odmowy udostępnienia oryginałów dokumentów
Tezy

Jeżeli organy podatkowe w postępowaniu dowodowym wykorzystują informacje dotyczące dodatkowo i innych podatników nie związanych bezpośrednio, a jedynie pośrednio z przedmiotową sprawą, mają obowiązek utrzymać w tajemnicy tylko te ich cechy, które pozwoliłyby osobom nieuprawnionym na ich identyfikację, tym samym żadne ograniczenia nie dotyczą informacji o działalności gospodarczej skarżącego.

Mogą i winny być wyżej wymienione informacje wykorzystane w prowadzonym postępowaniu podatkowym, a zatem również udostępnione stronie, która ma prawo ocenić ich wiarygodność i moc dowodową, jak również ocenić moc dowodową i wiarygodność wszelkich załączników stanowiących podstawę dokonanych ocen, w tym deklaracji celnych dotyczących skarżącego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ewy N. i Dariusza N. na postanowienie Izby Skarbowej w G. z dnia 28.08. 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy udostępnienia oryginałów dokumentów - uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 29.05.2000 r. (...), (...).

Uzasadnienie strona 1/4

Pierwszy Urząd Skarbowy w G. postanowieniem z dnia 29 maja 2000 r., kierując się dyspozycją art. 216 i art. 179 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa odmówił Ewie N. oraz Dariuszowi N., reprezentowanym przez Kalinę K. udostępnienia oryginałów trzech dokumentów a mianowicie pisma Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. (...) z dnia 17.10.1997 r., pisma Ministerstwa Finansów Departamentu Nadzoru i Kontroli Resortowej (...) z dnia 9 kwietnia 1998 r. oraz pisma MF Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat (...) z dnia 30.03.1998 r.

W uzasadnieniu swej decyzji organ I instancji stwierdził, iż ww. pisma nie znajdują się w aktach Ewy i Czesława N. Za pośrednictwem Ministerstwa Finansów organ I instancji otrzymał informacje od duńskich władz podatkowych o wysokości sprzedaży ryb w 1994 r. m.in. z kutra nr 40 i 41 podatnika. Informacje te zostały dołączone do akt przedmiotowej sprawy z jednoczesnym wyłączeniem pozostałej korespondencji pomiędzy organem podatkowym a Ministerstwem Finansów wobec tego, iż dotyczyła ta korespondencja innych jednostek rybackich innych podatników. W ramach toczącego się postępowania pełnomocnik podatników - Kalina K. została zapoznana z wypisami ww. pism, zaś organ I instancji potwierdził zgodność wypisów z oryginałami dokonując adnotacji o utajnieniu informacji dotyczących innych jednostek.

Od powyższej decyzji pełnomocnik podatników złożył zażalenie, w którym podkreślono, iż strona ma prawo wymagać od organu podatkowego udostępnienia wszystkich materiałów dowodowych mających wpływ na określenie zobowiązania podatkowego. Podkreślono, że nie zapoznano pełnomocnika podatników z treścią wypisów a jedynie z kserokopią na których prowadzący sprawę pracownik organu I instancji w obecności pełnomocnika przyłożył pieczęć "za zgodność z oryginałem" w sytuacji gdy takich oryginałów w aktach sprawy nie było. Ponadto organ I instancji naruszył dyspozycje art. 216 Ordynacji podatkowej bowiem nie wydał postanowienia o wyłączeniu z akt ww. dokumentów.

W wyniku rozpoznania powyższego zażalenia, organ II instancji wydał postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu Izba Skarbowa w G. podkreśliła, iż co prawda Ordynacja podatkowa jak i inne akty prawne nie zawierają definicji pojęcia interesu publicznego o jakim mowa w art. 179 par. 1 Ordynacji podatkowej tym niemniej udostępnienie oryginałów żądanych dokumentów, skutkujące ujawnieniem danych dotyczących szeregu innych podatników nie będących stroną postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego Ewy N. i Czesława N., wiąże się z naruszeniem interesu publicznego. Stwierdzenie pełnomocnika podatników, iż kserokopie nie mogą spełniać roli wypisów, gdyż nie zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami nie znajduje, zdaniem organu II instancji, uzasadnienia. Dane dotyczące jednostek pływających należących do Czesława N. zostały zawarte w wypisach oraz włączone do akt sprawy jako materiał dowodowy mający taką samą moc dowodową jak oryginały. A z dokumentami tymi pełnomocnik podatnika został zapoznany co wynika z treści protokołu z dnia 13 stycznia 2000 r. To, że urzędowo poświadczono kserokopie dokumentów stanowią dowód na to co jest w nich zapisane wynika również, zdaniem Izby Skarbowej, z treści wyroku NSA z dnia 21 września 1999 r. w sprawie III SA 7375/98. Nie wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia niektórych dokumentów z akt sprawy nie stanowi naruszenia art. 216 Ordynacji podatkowej - przepisy Ordynacji podatkowej nie stanowią wprost o obowiązku wydania postanowienia w takim przypadku. Podstawą zaś do odmowy słusznie stanowi dyspozycja art. 179 Ordynacji podatkowej.

Strona 1/4