Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi W. S. na interpretację indywidualną Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 19 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidulaną; 2. zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 2 sierpnia 2016 r. W. S. złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej istniejącej od 2013 roku. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE, świadczy usługi budowlane i ogrodnicze. Spółka do celów rozliczania podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Dochody spółki wspólnicy (dwie osoby fizyczne), opodatkowują podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jako wspólnik spółki jest podatnikiem podatku dochodowego liniowego. Spółka świadczy usługi na terenie Królestwa Szwecji, gdzie jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej. Podatek od wartości dodanej zawarty w usługach tam wykonywanych deklaruje i rozlicza na terytorium Szwecji.
W związku z powyższym opisem zadano pytanie, czy w takim przypadku wnioskodawca do przychodów podatkowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych powinien zaliczać kwotę brutto czy kwotę netto przychodu?
Zdaniem wnioskodawcy, do przychodów podatkowych uzyskiwanych z tytułu sprzedaży towarów i usług na terenie innego państwa UE, w tym przypadku Szwecji, powinien być zaliczany przychód w kwocie netto. Według art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej "u.p.d.o.f.", u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Powołując się na poglądy wyrażone w wyrokach: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2013 r. sygn. akt II FSK 1545/11, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2016 sygn. akt I SA/Gd 1161/15 oraz z dnia 6 kwietnia 2016 sygn. akt I SA/Gd 86/16 podkreślił, że pojęcia "podatek od towarów i usług" oraz "podatek od wartości dodanej" opisują ten sam podatek. Nieprawidłowy jest bowiem pogląd, jakoby podatek od wartości dodanej był czymś odmiennym od podatku od towarów i usług. Takie daleko idące rozróżnienie nie jest zasadne, bowiem mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako "podatek od towarów i usług", a na gruncie prawa unijnego jako "podatek od wartości dodanej" są identyczne. W tym sensie powyższe pojęcia są synonimami, opisującymi ten sam podatek". Błędem jest na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług wysnuwać wniosek, że podatek od wartości dodanej jest czymś odmiennym od podatku od towarów i usług. Wniosek taki jest oparty na wykładni art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego na gruncie tej ustawy przez "podatek od wartości dodanej" rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego u.p.t.u. Przepis ten, będący definicją legalną, pełni rolę porządkową, tzn. w celu osiągnięcia jasności znaczeniowej, nakazuje dany podatek nakładany na terytorium państw członkowskich UE określać jako "podatek od wartości dodanej", podczas gdy adekwatną nazwą dla tego podatku, nakładanego na mocy u.p.t.u., jest pojęcie "podatek od towarów i usług".