Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Tezy

Określenie w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ najmu jako źródła przychodu, oprócz innych źródeł, nie uzasadnia jego wyodrębnienia ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza i traktowania jako samoistnego źródła przychodu. Osobne wymienienie najmu jako źródła przychodu było spowodowane tym, że najem może stanowić także źródło przychodu w odniesieniu do podatników nie prowadzących działalności gospodarczej.

Uzasadnienie strona 1/2

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy przepis art. 21 ust. 1 pkt 35 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z działalności gospodarczej osób zatrudniających osoby niepełnosprawne, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, obejmuje także dochody z najmu i dzierżawy pojazdów samochodowych i nieruchomości.

Odmienna ocena organów podatkowych i skarżącego znajdowała oparcie w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 cyt. wyżej ustawy. Wymieniają one jako źródła uzyskania przychodów pozarolniczą działalność gospodarczą oraz umowy najmu, podnajmu, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze. Odmienna ocena dotyczyła wzajemnego stosunku pkt 3 i pkt 6.

W ocenie Sądu poprawne było stanowisko prezentowane przez podatnika. Znajdowało ono zresztą oparcie w utrwalonym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Obok orzeczeń wskazanych przez podatnika można przywołać także ostatnio wydane wyroki z dnia 16 września 1998 r. III SA 4726/97 /ONSA 1999 Nr 2 poz. 67/, z dnia 13 maja 1999 r. SA/Po 1817/98 /nie publ./ czy z dnia 16 czerwca 1999 r. SA/Sz 1124/98 /nie publ./.

Składy orzekające jednoznacznie wypowiedziały, że określenie w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych najmu jako źródła przychodu, oprócz innych źródeł, nie uzasadnia jego wyodrębnienia ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza i traktowania jako samoistnego źródła przychodu. Najem stanowi jednak źródło przychodu również w odniesieniu do podatników nie prowadzących działalności gospodarczej. Taki był więc sens odrębnego wymienienia najmu jako źródła przychodów.

W przypadku podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wynajmie zapis art. 10 ust. 1 pkt 6 nie byłby konieczny. Strony prowadziły także spór na płaszczyźnie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. Także w tym zakresie uznać należało, że stanowisko organów podatkowych nie było uzasadnione. Zgodnie z art. 2 ust. 1 cyt. wyżej ustawy działalnością gospodarczą jest działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa prowadzona w celach zarobkowych i na własny rachunek podmiotu prowadzącego taką działalność.

W uchwale z dnia 6 grudnia 1991 r. III CZP 117/91 /OSNCP 1992 nr 5 poz. 67/ Sąd Najwyższy do istotnych cech działalności gospodarczej zaliczył jej zawodowy /stały/ charakter, powtarzalność podejmowanych działań, przyporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Strona 1/2