Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Gdańska w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Gdańska
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Asystent Sędziego Marta Kwietniewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 września 2020 r. sprawy ze skargi A. J. na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 28 listopada 2019 r. nr XVII/423/19 w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Gdańska oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/12

1. Rada Miasta G., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 oraz art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm., dalej jako "u.s.g.") w zw. z art. 4 ust. 1, 2 i 2a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1439, dalej jako "u.c.p.g."), w dniu [...] 2019 r. podjęła uchwałę nr [...] (dalej jako "zaskarżona uchwała") w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta G. (dalej jako "Regulamin").

2. Na powyższą uchwałę A. J. (dalej jako "Skarżący") wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G..

W skardze Skarżący podniósł zarzuty dotyczące również dwóch innych uchwał Rady Miasta G. z dnia [...] 2019 r., tj. uchwały nr [...] oraz uchwały nr [...]. W związku z powyższym zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia [...] 2020 r. skargi zostały rozdzielone na trzy odrębne sprawy.

Odnośnie uchwały nr [...] Skarżący podniósł, że nie ma miejsc odbioru tekstyliów i odpadów odzieży. Wskazał również, że w Regulaminie nie wprowadzono żadnych propozycji dla mieszkańców utylizujących bioodpady na miejscu. Ponadto Skarżący odnosił się także do postanowień dotyczących częstotliwości i sposobu pozbywania się odpadów komunalnych.

Poza tym w treści skargi, opisującej zarzuty Skarżącego do każdej z ww. uchwał, Skarżący przedstawił również zastrzeżenia m.in. do przyjętej definicji powierzchni lokalu mieszkalnego, tj. w jego ocenie nieprawidłowego wskazania, że powierzchnię lokalu mieszkalnego ustala się na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm., dalej jako "u.p.o.l.") - znajdującego się w objaśnieniach do Deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (załącznik nr 1 do uchwały nr [...]). Odniósł się także do uchwały nr [...], podnosząc zarzuty w zakresie m.in. metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokości ustalonej stawki tych opłat. Zarzucił również niekonstytucyjność art. 6k ust. 2a pkt 3 oraz art. 6k ust. 2b u.c.p.g.

3. W odpowiedzi na skargę Gmina Miasta G. (dalej jako "Gmina Miasta") wniosła o oddalenie skargi.

Gmina Miasta wskazała, że skarga na uchwałę nr [...] (podobnie jak skargi na pozostałe uchwały) nie zawiera żadnych argumentów uzasadniających interes prawny Skarżącego w jej zaskarżeniu. Organ przywołał treść art. 101 ust. 1 i ust. 2a u.s.g. i podniósł, że Skarżący nie wyjaśnił, jaki jest jego interes prawny lub by jego uprawnienia zostały naruszone, nie wykazując tym samym legitymacji skargowej.

Organ uznał za bezpodstawny zarzut, by nie przewidziano miejsc odbioru tekstyliów i odpadów odzieży - wynika to wyraźnie z treści Regulaminu. Organ zaprzecza również, by nie wprowadzono propozycji dla mieszkańców utylizujących bioodpady na miejscu, przewidziano bowiem dla takich mieszkańców ulgę w postaci częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w treści uchwały nr [...].

Strona 1/12