Umorzenie postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość oznacza, że żądanie zawarte we wniosku nie może zostać rozstrzygnięte merytorycznie. Z taką sytuacją organy celne miały do czynienia w niniejszym postępowaniu. Nie mogły w oparciu o żądanie strony uchylić decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym, albowiem w sprawie taka decyzja nie została wydana. Zgodnie z art. 65 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ dla objęcia towaru procedurą celną i określenia kwoty długu celnego nie jest konieczne wydawanie decyzji administracyjnej. Czynności podejmowane przez organ celny mają charakter materialno-techniczny. Konstrukcja zgłoszenia celnego jest analogiczna do konstrukcji deklaracji podatkowej. Tym samym organ celny nie miał podstaw do wznowienia postępowania, czy stwierdzenia nieważności decyzji, do uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej, czy do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 7 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie uchylenia decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym - oddala skargę.
Decyzją z dnia 23 lutego 2001 r. Dyrektor Urzędu Celnego w G. umorzył postępowanie wszczęte na żądanie strony skarżącej (...) w sprawie uchylenia decyzji w odniesieniu do 30 szt. wagonów kolejowych SGMMS dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym według zgłoszeń celnych z dnia 8 grudnia 1998 r.
Organ wskazał na brak uprawnień skarżącej do występowania w sprawie. Zgodnie z art. 253 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ przedstawicielem bezpośrednim może być agencja celna. W niniejszej sprawie na podstawie upoważnienia z 7 maja 1998 r. "B." S.A. w W. reprezentowała Agencja Celna "K." w G. Agencja celna dokonała zgłoszenia celnego przedstawiając właściwe dokumenty, uiszczając należności celne i podatkowe. Po zwolnieniu wagonów "B." S.A. nie wystąpił do Urzędu o zmianę rozstrzygnięcia. Adnotacje na dokumentach CIM nie budzą wątpliwości, że zamiarem osoby dokonującej przywozu towaru było objęcie go procedurą dopuszczenia do obrotu.
Organ nie zgodził się ze stwierdzeniem skarżącej, że sama treść faksu do Urzędu z dnia 27 listopada 1998 r. powinna skutkować uznaniem zgłoszenia celnego za nieprawidłowe. Treść faksu nie zawierała bowiem odwołania pełnomocnictwa dla Agencji Celnej "K.", takiej woli nie można też wywodzić z dalszych zachowań "B.". Organ pierwszej instancji nie uwzględnił wniosków o przesłuchanie świadków, strony, dopuszczenia dowodu z biegłego, akt rejestrowych i z decyzji koncesyjnej, bowiem dowody te nie mogły mieć znaczenia w sprawie. Ponadto przepisy nie przewidują trybu "uchylenia na mocy art. 253 par. 1 Ordynacji podatkowej decyzji organu celnego". Przy tym strona przez decyzję rozumie zwolnienie towaru, podczas gdy rozstrzygnięcie to nie ma charakteru decyzji administracyjnej.
W odwołaniu strona skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów postępowania poprzez pominięcie wniosków dowodowych; nie zawiadomienie Prokuratury Okręgowej celem wzięcia udziału w postępowaniu. Ponadto organ błędnie przyjął, że dopuszczenie wagonów do obrotu nie jest decyzją i błędnie przyjął, że skarżąca nie może być stroną postępowania. Skarżąca zgłosiła nadto kolejne wnioski dowodowe /zeznania świadków, biling połączeń telefonicznych/ celem wykazania, że prawidłowe działania Urzędu pozwoliłyby na zastosowanie procedury powrotnego wywozu. Zapis "for load" na dokumencie CIM oraz treść pisma z 27 listopada 1998 r. powinny co najmniej doprowadzić do wstrzymania procedury dopuszczenia towaru do obrotu.
Decyzją z dnia 7 sierpnia 2001 r. Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że aby być stroną, w postępowaniu administracyjnym wystarczy wystąpić ze stosownym żądaniem, natomiast dopiero postępowanie wskazuje czy strona dysponuje materialnoprawnym uprawnieniem i w jego wyniku następuje albo decyzja rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, albo umarzająca postępowanie. Legitymację strony określają przepisy prawa, a nie interes faktyczny. W niniejszym przypadku stroną był dokonujący zgłoszeń celnych "B." Dom Finansowy działający przez agencję celną. Agencja złożyła upoważnienie do działania w formie przedstawicielstwa bezpośredniego.