Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lutego 2015 r. sprawy ze skargi T. J. na uchwałę Rady Miasta z dnia 27 lutego 2014 r., nr [...] w przedmiocie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę.
I SA/Gd 1516/14
Uzasadnienie :
W dniu 27 lutego 2014r. Rada Miasta podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości położonych na terenie Gminy Miasta oraz warunków i trybu składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Skarżąca T. J. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku - po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - skargę na tę uchwałę żądając stwierdzenia jej nieważności.
Skarżąca -działając przez pełnomocnika A. J. -zarzuciła:
1. brak skonkretyzowania podstawy prawnej wymiaru opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz metody obliczeniowej ;
2. wskazanie błędnej podstawy prawnej w związku z odwołaniem się do art. 1 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która nie zawiera regulacji prawnych dotyczących odbioru odpadów;
3. nieustalenie przez Radę Miasta stawki opłaty za pojemnik, o czym stanowi art. 6 k ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach;
4. naruszenie art. 6 j ust. 5 w/w ustawy przez dokonanie wyboru metody powierzchniowej ustalania opłaty dla nieruchomości zamieszkałych;
5. brak stosowania się do zapisów art.6 n i art. 3 pkt 10 c ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Gmina Miasta reprezentująca organ, którego uchwała jest przedmiotem skargi, wniosła o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazała na brak argumentów uzasadniających interes prawny skarżącej w świetle art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Podniosła też merytoryczną poprawność zaskarżonej uchwały i jej zgodność z prawem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna
Na wstępie Sąd jest zobowiązany odnieść się do tej części stanowiska organu, w którym wskazuje na brak legitymacji skarżącej z przepisu prawa materialnego, tj. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Uznając je za wadliwe, Sąd zwraca uwagę, że dla ustalenia, czy w sprawie, w której wniesiono skargę do sądu administracyjnego, znajdowała ona oparcie w interesie prawnym T. J., wystarczające było sprawdzenie, czy osoba ta była objęta obowiązkiem wnoszenia opłat wynikających z przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 2013 poz. 1399 ze zm.- dalej ucpg) i obowiązkiem składania deklaracji według wzoru określonego w zaskarżonej uchwale.
Powyższa uwaga obliguje Sąd do merytorycznego rozpoznania sprawy, tj. zarzutów strony skarżącej do uchwały Rady Miasta Nr [...] z 27 lutego 2014 roku zmieniającej uchwałę Rady Miasta Nr [...] z 28 lutego 2013 roku w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości położnych na terenie Gminy Miasta oraz warunków i trybu składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Ze skargi i wypowiedzi pełnomocnika skarżącej na rozprawie wynika, że zarzuca on błąd w zakresie podstawy prawnej do wyjaśnienia zawartego w punkcie 6 objaśnień do wzoru deklaracji, stanowiącej załącznik nr 1 do uchwały Nr [...]. Przypomnieć należy, że uchwałą Nr [...] z 28 lutego 2013r. Rada Miasta dokonała wyboru metody powierzchniowej do ustalania podstawy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Metoda powierzchniowa ustalania opłaty jest określona przez przepis art. 6 j ust. 1 pkt 3 ucpg, który stanowi, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi, do której ponoszenia zobowiązani są właściciele nieruchomości, obliczana jest jako iloczyn powierzchni lokalu mieszkalnego oraz stawki opłat. W punkcie 6 objaśnień do wzoru deklaracji stanowiącej załącznik do zaskarżonej uchwały Nr [...] wskazano, że: "powierzchnię lokalu mieszkalnego ustala się na zasadach określonych w ustawie z dnia 12.01.1991r. o podatkach i opłatach lokalnych. Przez powierzchnię lokalu mieszkalnego należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, w szczególności: pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym potrzebom lokatorów, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania. Powierzchnię mierzy się po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się sutereny i poddasza mieszkalne, przy czym powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza nić 1,40 m, powierzchnię tę pomija się. Do powierzchni lokalu mieszkalnego nie zalicza się pomieszczeń przynależnych w szczególności: garaży, piwnic, komórek lokatorskich, a także balkonów, tarasów i logii."