Autorskie prawo majątkowe do programów komputerowych to wyłącznie prawo do kopiowania, dystrybucji i modyfikacji programów. Umowami licencyjnymi dla celów podatkowych są tylko umowy, które czasowo zezwalają na jeden z trzech wymienionych wyżej rodzajów postępowania.
Odmienną umową jest umowa sprzedaży egzemplarza; twórca wykorzystując przysługujące mu prawa majątkowe może dokonać sprzedaży programu z oryginalnym nośnikiem.
Na podstawie kontroli przeprowadzonej w dniach 6, 9, 16 marca 1995 r. u podatnika pana Jacka G., Urząd Skarbowy w G. stwierdził, że podatnik prowadząc w roku 1994 działalność polegającą m.in. na wykonywaniu oprogramowania komputerów, kupnie i sprzedaży sprzętu i oprogramowania komputerowego, nie zaliczał do wartości sprzedaży, określonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży systemu komputerowego obsługi biblioteki szkolnej "M."
Traktując ww. sprzedaż jako sprzedaż licencji, nie podlegającej przepisom ustawy o VAT i nie zaliczając jej do sprzedaży określonej w art. 14 ust. 1 wymienionej ustawy, strona uważała się za podatnika zwolnionego od podatku od towarów i usług, ponieważ według jej oceny uzyskiwana wartość sprzedaży, w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, nie przekraczała kwoty określonej w tym przepisie. Jako podatnik zwolniony, strona prowadziła ewidencję wymaganą art. 27 ust. 1 wymienionej ustawy, tj. ewidencję uproszczoną sprowadzającą się do zapisów dziennej sprzedaży.
Organ podatkowy uznał sprzedaż systemu komputerowej obsługi biblioteki szkolnej "M." za podlegającą opodatkowaniu przy zastosowaniu różnych stawek podatkowych.
W oparciu o uproszczoną ewidencję VAT oraz ewidencję przychodów i zakupów organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że podatnik w 1994 r. osiągnął wartość sprzedaży 1.277.038.000 starych złotych, tym samym zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o VAT kwota przekraczająca 1,2 mld zł podlega opodatkowaniu.
W oparciu o stan faktyczny i prawny, Urząd Skarbowy wydał w dniu 8 marca 1996 r. decyzję, w której ustalił podatnikowi zobowiązanie w podatku od towarów i usług za grudzień 1994 r., przyjmując do opodatkowania kwotę przekroczenia, tj. 77.038.000 starych złotych, którą po sprowadzeniu do wartości netto na podstawie art. 15 ust. 1 wymienionej ustawy opodatkowano przy zastosowaniu stawki 22 proc. Tak ustalony podatek w kwocie po denominacji 1.389,20 zł podwyższono, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT o 100 proc.
W wyniku wniesionego przez stronę odwołania od powyższej decyzji Urzędu Skarbowego, Izba Skarbowa w G. wydała w dniu 17 lipca 1996 r. decyzję, którą utrzymała decyzję organu pierwszej instancji w zakresie kwalifikacji sprzedaży i uznając, że nie nastąpiło naruszenie art. 27 ust. 4 ustawy o VAT uchyliła decyzję w części zastosowanych sankcji.
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych /Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83, sprostowanie Dz.U. 1994 nr 43 poz. 170/ skarżącemu przysługiwały w badanym okresie wszelkie prawa będące konsekwencją jego wkładu twórczego w stworzony program komputerowy.
Zgodnie z art. 74 cyt. wyżej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie z uwzględnieniem przepisów szczególnych dotyczących programów komputerowych.