Art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ utracił moc z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie art. 54 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Dariusz W. domagał się zwrotu podatku dochodowego zapłaconego w latach 1992-1994 oraz do dnia 12 października 1995 r. Uzasadniając swoje żądanie twierdził, że w tym czasie pełnił służbę w Policji i otrzymywane uposażenie było zgodnie z art. 99 ust. 2 ustawy o Policji zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych. Powołał się przy tym na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 1997 r.
Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 29 kwietnia 1998 r. powołując się na art. 79 i art. 207 Ordynacji podatkowej odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1992 i 1994 oraz powołując się na art. 208 Ordynacji podatkowej stwierdził, iż postępowanie o zwrot podatku za 1995 r. jest bezprzedmiotowe. Uzasadniając decyzję organ wskazał, że przepis art. 99 ust. 2 ustawy o Policji utracił moc z dniem 1 stycznia 1992 r. /Żądanie zwrotu podatku za 1993 r. zostało rozstrzygnięte odrębną decyzją/.
W odwołaniu od tej decyzji Dariusz W. podtrzymał swoje żądanie ograniczając je do zwrotu podatku dochodowego za lata 1992, 1993 i 1994. Jako podstawę swej argumentacji uczynił twierdzenie, iż przepis art. 99 ust. 2 ustawy o Policji do 31 grudnia 1994 r. przewidywał zwolnienie uposażeń policjantów od podatku dochodowego od osób fizycznych.
Rozpoznając odwołanie Izba Skarbowa w T. zaskarżoną decyzję utrzymała w mocy.
W skardze Dariusz W. ponowił dotychczasową argumentację.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.
Rozpoznając skargę Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Skarżący swoje żądanie opiera na twierdzeniu, że art. 99 ust. 2 ustawy o Policji przewidywał zwolnienie uposażenia policjantów od podatku dochodowego od osób fizycznych do dnia 31 grudnia 1994 r., kiedy to został wyraźnie zmieniony ustawą z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw. Istotnie, przepis, o którym mowa został bezpośrednio zmieniony dopiero z dniem 1 stycznia 1995 r. na mocy wskazanej ustawy, jednakże obowiązywanie tego przepisu zostało już wcześniej uregulowane ogólną klauzulą derogacyjną zawartą w art. 54 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ustawie tej została przyjęta zasada, że podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem powszechnym zarówno w znaczeniu podmiotowym, jak i przedmiotowym. Dlatego uchylono przepisy ustaw szczególnych zawierających zwolnienie osób fizycznych od podatków, w tym również od podatku od wynagrodzeń. Zgodnie z art. 54 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 1992 r. utraciły moc przepisy ustaw szczególnych, w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienia osób fizycznych od podatków, o których mowa w punktach 1-5, albo obniżki tych podatków. Ponieważ w art. 54 ust. 1 pkt 1 ustawodawca stwierdził, że traci moc ustawa o podatku od wynagrodzeń, to należy uznać, że przepisy ustaw szczególnych w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienia osób fizycznych od podatku od wynagrodzeń utraciły moc z dniem 1 stycznia 1992 r. Skoro takie zwolnienie niewątpliwie zawierał art. 99 ust. 2 ustawy o Policji, to należy uznać, że przepis ten utracił moc z dniem 1 stycznia 1992 r. na podstawie art. 54 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.