Bezzasadny jest również zarzut naruszenia art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez pozbawienie strony prawa do czynnego udziału w postępowaniu. Zarzut ten, jak wynika z uzasadnienia skargi, powiązany został z zarzutem naruszenia art. 200a § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego organ odwoławczy przeprowadzi w toku postępowania rozprawę:
1) z urzędu - jeżeli zachodzi potrzeba wyjaśnienia istotnych okoliczności stanu faktycznego sprawy przy udziale świadków lub biegłych albo w drodze oględzin, lub sprecyzowania argumentacji prawnej prezentowanej przez stronę w toku postępowania;
2) na wniosek strony.
Zarzuty naruszenia powyższych przepisów są chybione, gdyż organy podatkowe zebrały pełny materiał dowodowy, który pozwolił na wydanie decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty. Wbrew zatem twierdzeniom strony, nie zachodziła konieczność wyjaśnienia istotnych okoliczności stanu faktycznego - w tym przypadku dotyczących wartości rynkowej działki nr [...] - przy udziale świadków i biegłych oraz w drodze oględzin. Świadkowie w sprawie zostali przesłuchani, nie było natomiast konieczności przeprowadzania dowodu z przesłuchania biegłego i oględzin nieruchomości, skoro organy podatkowe ustaliły wartość rynkową sprzedanej działki na podstawie operatu szacunkowego, który został do akt sprawy włączony na wniosek strony.
Strona podnosi w skardze, że wskutek nieprzeprowadzenia rozprawy pozbawiona została możliwości zadania pytań biegłemu, który sporządził operat szacunkowy. Wskazać jednak należy, że w toku postępowania strona nie złożyła wniosku o przeprowadzenie rozprawy, nie zgłaszała też żadnych skonkretyzowanych zarzutów wobec operatu szacunkowego, polemizując z tym operatem jedynie poprzez przedstawienie własnego stanowiska co do wartości rynkowej sprzedanej nieruchomości. W tej sytuacji nie można zarzucić organowi, że nie przeprowadził z urzędu rozprawy w celu przesłuchania biegłego, skoro sam nie miał wątpliwości co do rzetelności sporządzonego operatu szacunkowego, a jednocześnie strona nie zgłosiła potrzeby zadania pytań biegłemu i wyjaśnienia konkretnych wątpliwości z nim związanych.
Organ nie jest zobligowany do przeprowadzania rozprawy w każdym przypadku, w którym w sprawie w materiale dowodowym znajdzie się opinie biegłego. Jest to raczej instytucja wyjątkowa, a strona powinna wykazać, że jej pominięcie miało jakikolwiek wpływ na wynik sprawy, czego nie uczyniła.
W konsekwencji za nieuzasadnione uznane zostały podniesione w skardze zarzuty naruszenia art. 200a § 1, art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej oraz powiązany z nimi zarzut naruszenia art. 121 § 1 tej ustawy. Postępowanie prowadzone było w sposób prawidłowy, zapewniający stronie czynny w nim udział oraz w zgodzie z zasadą budzenia zaufania do organów podatkowych. Sam fakt, że wynik tego postępowania nie odpowiada oczekiwaniom strony, zasady tej nie neguje.
Sąd rozpoznając niniejszą sprawę, będąc związany dyspozycją art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) nie stwierdził naruszeń prawa materialnego bądź procesowego, które powodowałoby konieczność wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 151 P.p.s.a., Sąd oddalił skargę.