Przyjęta w procedurze administracyjna konstrukcja umorzenia postępowania w drodze decyzji powoduje, iż stabilność decyzji ostatecznej o umorzeniu postępowania korzysta z tej samej ochrony jak każda inna decyzja.
Wzruszenie jej może nastąpić jedynie w jednym z nadzwyczajnych trybów przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego, a nowa decyzja w tej samej sprawie wydana w zwyczajnym trybie zawsze musi spotkać się ze skutecznym zarzutem nieważności /art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 1998 r. sprawy ze skargi Andrzeja F. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 31 maja 1996 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1992 r. - oddala skargę.
Małżonkowie Andrzej i Urszula F. korzystając z uprawnień z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ za 1992 r. złożyli wspólne zeznanie podatkowe /PIT-31/, w którym wykazali łączny dochód w kwocie 822.912.000 zł, a po odliczeniu od niego wydatku na ubezpieczenie społeczne jednego z podatników /1.197.000 zł/ i wydatków mieszkaniowych /262.654.000 zł/ - łączny podatek w kwocie 183.016.000 zł. Źródłami przychodów męża była pozarolnicza działalność gospodarcza prowadzona w formie spółki cywilnej pod nazwą "M.", zaś żony wynagrodzenie ze stosunku pracy. Drugi Urząd Skarbowy w G. w dniu 18 października 1995 r. (...) wydał decyzję adresowaną do Andrzeja F. i Henryka Ł. - wspólników Spółki Cywilnej "M.", którą określił - używając sformułowania "wymierza się Obywatelowi za 1992 r. z tytułu s.c. "M." - zobowiązanie w podatku obrotowym za 1992 r. w kwocie 361.604,90 nowych złotych". W tym samym dniu, ten sam Urząd, wydał dwie odrębne decyzje w przedmiocie podatku dochodowego za 1992 r. w stosunku do każdego z małżonków F. obie oznaczając tym samym numerem (...). W obu powoływano się m.in. na art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przesłanką zastosowania tego przepisu miały być skutki cytowanej decyzji w przedmiocie podatku obrotowego prowadzące do powstania straty w działalność gospodarczej Andrzeja F. W rozstrzygnięciu decyzji adresowanej do tego podatnika ustalono stratę w wysokości 874.753.000 starych zł oraz zerowy podatek dochodowy. W jej motywach zaś wskazano, iż zaistnienie straty w działalności gospodarczej Andrzeja F. wykluczało możliwość wspólnego opodatkowania małżonków. Niezależnie od skutków jakie dla wysokości podatku dochodowego Andrzeja F. spowodować miała decyzja o podatku obrotowym Urząd przyjął, że w rozliczeniach Spółki błędnie przyjęto jako koszty uzyskania przychodu różnorodne szczegółowo wyliczone wydatki na łączną kwotę 313.260.000 starych złotych.
Izba Skarbowa w G. po rozpoznaniu odwołania Andrzeja F. od decyzji Urzędu w przedmiocie podatku dochodowego za 1992 r. zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją uchyliła ją i umorzyła postępowanie pierwszej instancji. Izba powołując się m.in. na art. 9 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazywała, iż zaistnienie straty w działalności podatnika, a tym samym brak podstawy opodatkowania /dochodu/, wykluczały możliwość orzekania w trybie art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiocie nieistniejącego podatku.
W skardze do sądu administracyjnego podatnik domagał się uchylenia decyzji Izby i "przywrócenia stanu podatkowego z zeznania rocznego, wykazanego przez skarżącego w PIT-31 za 1992 r.". Z motywów skargi wynikało, że Andrzej F. dopatruje się związku pomiędzy zaskarżoną decyzją a decyzjami zapadającymi w innym postępowaniu podatkowym - w przedmiocie zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r. Niezależnie od tego widzi w jej uzasadnieniu słuszny pogląd co do bezpodstawności ustalenia w decyzji Urzędu Skarbowego zaistnienia straty w pozarolniczej działalności gospodarczej podatnika. Następnie w skardze stwierdzono, że Izba Skarbowa "naruszyła prawo tylko poprzez wydanie decyzji kasacyjnej i nieuwzględnienie swych wcześniejszych poczynań" i w ślad za tym wymieniano decyzję Izby z dnia 14 maja 1998 r. (...), którą uchylono decyzję Drugiego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 18 października 1995 r. (...) określającą wysokość zobowiązania w podatku obrotowym za 1992 r. spółce cywilnej pod nazwą "M.".