Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1996 I Uchyla zaskarżoną decyzję; II Zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 29,40
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący NSA Ewa Kwarcińska Sędziowie: WSA Tomasz Kolanowski NSA Sławomir Kozik (spr.) Protokolant Zuzanna Baca po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. i H.G. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 7 czerwca 2001 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1996 I Uchyla zaskarżoną decyzję; II Zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 29,40- zł (dwadzieścia dziewięć złotych i czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/4

K. i H.G. w zeznaniu o wysokości wspólnych dochodów osiągniętych w 1996 r. przedstawili, że wysokość łącznego dochodu osiągniętego przez nich w tym roku wyniosła [...]- zł. Od ww. dochodu H.G. odliczył kwotę [...],- zł z tytułu ustanowionych darowizn ([...],- zł na rzecz swojego ojca - A.G. i [...],- zł na rzecz Komitetu Rodzicielskiego) oraz kwotę [...]- zł wydatków poniesionych na dojazd dziecka do szkoły położonej poza miejscowością stałego zamieszkania dziecka. Ponadto podatnicy pomniejszyli wykazany w zeznaniu dochód o wydatki mieszkaniowe w kwocie [...]- zł.

Urząd Skarbowy zakwestionował odliczenie od dochodu ustanowionej przez H.G. darowizny w wysokości [...],- zł na rzecz ojca A.G. uznając, że świadczenie to wypłacone na podstawie tej umowy nie stanowi darowizny w rozumieniu przepisu art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i decyzją z dnia 9 lutego 2001 r. określił K. i H.G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1996 w wysokości [...]- zł, zaległość podatkową w kwocie [...],- zł i stosowne odsetki w kwocie [...]- zł.

K. i H.G. w odwołaniu od powyższej decyzji wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji i zarzucając jej naruszenie art. 26 ust. l pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Izba Skarbowa decyzją z dnia 7 czerwca 2001 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 9 lutego 2001 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych K. i H.G. za rok 1996.

Izba Skarbowa w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazała, że stosownie do przepisu art. 26 ust. l pkt l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 1996 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowił dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. l i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25 po odliczeniu kwot darowizn na cele w tym przepisie wymienione, w tym również cel ochrony zdrowia. Przewidując w powołanym przepisie darowiznę jako podstawę do odliczenia od dochodu objętych nią kwot, ustawodawca nie zawarł w żadnym z przepisów ww. ustawy definicji tej czynności prawnej. Nie oznacza to jednak, że darowiznę można definiować dowolnie, jest to bowiem czynność prawna zdefiniowana w kodeksie cywilnym i tylko w tym znaczeniu może być stosowana w prawie podatkowym. Zgodnie z treścią art. 888 § l k.c. darowizna jest umową polegającą na zobowiązaniu się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Dokonywane w ten sposób świadczenie pod tytułem darmym jest przy tym dobrowolne, nie wynika więc ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Jeżeli istnieje tytuł nakładający obowiązek świadczenia (umowny lub ustawowy), nie można uznać dobrowolności wykonania świadczenia. Stąd też świadczenie spełnione w wykonaniu obowiązku umownego lub ustawowego nie może być uznane za świadczenie w wykonaniu umowy darowizny.

Strona 1/4