Dodatkowo organ wskazał, że zastosowany środek egzekucyjny, tj. zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego, stanowi jeden z mniej uciążliwych środków egzekucyjnych. Co więcej, z informacji otrzymanej od banku wynikało, że zajęcie nie zostanie zrealizowane z uwagi na to, że saldo zajętego rachunku jest ujemne. Zwrócono również uwagę, że w toku postępowania Skarżący nie wskazał żadnego alternatywnego składnika majątkowego, do którego można by skierować egzekucję administracyjną.
W ocenie Naczelnika US skarżona czynność nie została też dokonana w zawieszonym postępowaniu egzekucyjnym. Organ podjął zawieszone postępowanie postanowieniem z dnia 6 maja 2021 r., w związku z ostatecznym postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej jako "SKO") z dnia 16 lutego 2021 r. w przedmiocie zarzutów Skarżącego. Ww. postanowienie organu zostało doręczone Skarżącemu w dniu 19 maja 2021 r. Organ uznał również, że wynik niniejszego postępowania nie jest związany ze sposobem rozpatrzenia innych spraw. Przedmiotem postępowania w sprawie skargi na czynność organu egzekucyjnego może być wyłącznie ocena kwestii formalnoprawnych, odnoszących się do prawidłowego przebiegu postępowania organu egzekucyjnego w zakresie podjętej czynności egzekucyjnej w oparciu o przepisy regulujące sposób i formę dokonania tej czynności oraz oceny stopnia uciążliwości zastosowanego środka egzekucyjnego. Nie jest możliwe podnoszenie w postępowaniu skargowym wszczętym z art. 54 u.p.e.a. zarzutów, które mogą być podstawą wniesienia innego środka zaskarżenia służącego ochronie praw zobowiązanego. Również okoliczność złożenia przez Skarżącego wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego nie stanowi w ocenie Naczelnika US okoliczności, która miałaby wpływ na zmianę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Ww. wniosek strony został rozpatrzony i postępowanie egzekucyjne nie zostało umorzone.
2.3. Skarżący wniósł zażalenie na ww. postanowienie Naczelnika US, zarzucając mu naruszenie:
1) art. 54 § 1, § 2, § 4, § 5, § 5a i § 6 w związku z art. 80 § 1 u.p.e.a.
2) art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., dalej jako "k.p.a."), art. 77 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a.
3) art. 124 § 1 i § 2 k.p.a. w związku z art. 18 u.p.e.a.
poprzez niewłaściwe ich zastosowanie.
2.4. Postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2021 r. Dyrektor IAS utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu ww. postanowienia organ drugiej instancji wskazał, że Naczelnik US trafnie ocenił zakwestionowaną czynność egzekucyjną i wydane postanowienie jest zgodne z przepisami prawa. Zastosowano jeden ze środków egzekucyjnych, do którego stosowania upoważnia u.p.e.a. Zawiadomienie z dnia 10 maja 2021 r. spełnia przy tym wymogi wynikające z art. 67 u.p.e.a. Co do zarzutu dokonania skarżonej czynności w zawieszonym postępowaniu organ drugiej instancji stwierdził, że po ustaniu przyczyny zawieszenia, tj. po wydaniu przez SKO w Gdańsku ostatecznego postanowienia w przedmiocie zarzutów, organ egzekucyjny podjął zawieszone postępowanie egzekucyjne, postanowieniem z dnia 6 maja 2021 r., o czym zawiadomił Skarżącego. Jednocześnie organ przystąpił do czynności egzekucyjnych. Zarzut naruszenia art. 35 § 1 u.p.e.a. jest zatem w ocenie Dyrektora IAS bezpodstawny. Odnosząc się do zbytniej uciążliwości zastosowanego środka organ drugiej instancji wskazał, że zastosowany środek nie doprowadził do wyegzekwowania jakichkolwiek środków pieniężnych, zatem trudno uznać zarzut Skarżącego za zasadny. Skarżący w toku postępowania nie wskazał również żadnego składnika majątku, z którego organ mógłby przeprowadzić skuteczną egzekucję, a co byłoby mniej uciążliwe.