Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. B. na uchwałę Zgromadzenia Związku Gmin W. z dnia 20 lipca 2020 r., nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty oddala skargę.
M.B. (dalej: Skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na Uchwałę Nr XIII/49/2020 Zgromadzenia Związku Gmin (dalej w skrócie zwana Uchwałą) z dnia 20 lipca 2020 r., ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego w dniu 8 sierpnia 2020 r.(poz. 3487), w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki tej opłaty, wnosząc o dokonanie zmian w §1 pkt 2 i 4 oraz §2 pkt 2 w taki sposób aby w odbiorze społecznym była sprawiedliwa i nie dyskryminowała właścicieli nieruchomości.
W uzasadnieniu skargi Skarżący podniósł, że zaskarżoną uchwałą bezpodstawnie podwyższono opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w stosunku do opłat jakie obowiązywały na podstawie Uchwały Związku Gmin z dnia 11 sierpnia 2015 r.
Skarżący podkreślił, że nie są mu znane żadne fakty, ani uchybienia motywujące dokonanie takiej podwyżki. Skarżący nie zna żadnego przepisu ustawowego oraz konstytucyjnego, który uprawniałby Związek Gmin do podnoszenia i różnicowania opłat. Skarżący od 2015 roku do maja 2021 roku nie otrzymał od ZGW żadnych rozliczeń, faktur, czy pokwitowań. Skarżący czuje się dyskryminowany przez monopolistę - Związek Gmin. Uważa że skarżone zapisy naruszają Jego prawo do sprawiedliwego i równego traktowania w porównaniu do wcześniej obowiązującej uchwały. Skarżona uchwała w ocenie Skarżącego Go dyskryminuje, nie jest sprawiedliwa w odbiorze społecznym, czym rażąco narusza prawo Skarżącego do równego i sprawiedliwego traktowania (w porównaniu do uchwały z 2015 r.). Taki stan rzeczy w ocenie Skarżącego narusza art. 32 Konstytucji. W ocenie Skarżącego bardziej sprawiedliwą metodą byłoby obliczenie stawki od ilości zużytej wody.
W odpowiedzi na skargę Zgromadzenie Związku Gmin (dalej w skrócie ZZGW) wniosło o jej oddalenie.
W ocenie ZZGW różnicowanie stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zależności od liczby mieszkańców jest prawnie dopuszczalne. ZZGW było więc uprawnione do wyboru metody ustalania opłaty na podstawie art. 6j ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2021 r., poz. 888 ze zm., dalej w skrócie zwana u.c.p.g.), przy jednoczesnym zróżnicowaniu stawek opłaty z uwagi na liczbę mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość. Oznacza to, że organ mógł zróżnicować stawkę opłat zgodnie z kryteriami wskazanymi w art. 6j ust. 2a u.c.p.g., zarówno w przypadku wyboru metody określonej w art. 6j ust. 1, jak i w art. 6j ust. 2. Przy czym organ może stosować łącznie różne kryteria różnicujące stawki opłaty.
Dalej ZZGW wyjaśniło, że Związek Gmin przejął od Gmin będących jego członkami ich zadanie związane z gospodarowaniem odpadami. Z uwagi na fakt, że zadanie związane z utrzymywaniem porządku i czystości na terenie Gminy jest zadaniem publicznym, opłaty pobierane od mieszkańców mają charakter daniny publicznej, egzekwowanej na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz przepisów dotyczących egzekucji w administracji. Natomiast same uchwały kształtujące zasady oraz metody zorganizowania systemu odbioru odpadów, jak również zasady pobierania opłat od mieszkańców stanowią akty prawa miejscowego. Akty prawa miejscowego stanowią natomiast akty prawa powszechnie obowiązującego, do których wykonania (jeśli akty te nie stanowią inaczej), nie potrzeba oddzielnych wezwań, czy faktur. Obywatel ma obowiązek się z nimi zapoznać i do nich stosować. Są one bowiem powszechnie dostępne. Zdaniem ZZGW zastrzeżenia Skarżącego do zapisów uchwały wynikają bardziej z niezrozumienia samej konstrukcji systemu, niż z ich niezgodności z prawem. Bowiem ZGW miało kompetencje do uchwalenia uchwały w skarżonym brzmieniu. Kompetencja ta została wskazana w jej podstawie prawnej i jest z nią zgodna. Ponadto, przedmiotowa uchwała przed publikacją przeszła wszelkie wymagane weryfikacje organów nadzoru co daje pełne podstawy do twierdzeń, że jest zgodna z prawem.