Z faktu, że organy podatkowe są uprawnione do podejmowania decyzji w sytuacji określonej w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można w drodze analogii wyciągać wniosku, że organy te są uprawnione do podejmowania decyzji w każdym przypadku dotyczącym możliwości zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur uproszczonych.
Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 26 stycznia 1996 r. po rozpatrzeniu wniosku Hanny K. i Marii S. odmówił wyrażenia zgody na zmniejszenie należnego od spółki cywilnej H.K. w B. podatku od towarów i usług o podatek naliczony w wysokości 3.723,60 wynikający z rachunków uproszczonych dokumentujących zakupy dokonane przed dniem rejestracji spółki jako podatnika VAT.
W rozpatrzeniu odwołania wspólniczek, w którym zakwestionowano stanowisko Urzędu Skarbowego Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 17 maja 1996 r. (...) uchyliła przedmiotową decyzję w całości i umorzyła postępowanie. W uzasadnieniu decyzji Izba stwierdziła między innymi, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż podmiotowa Spółka nie jest i nie była podatnikiem, o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a więc korzystającym ze zwolnienia z podatku od towarów i usług ze względu na okoliczności w nim określone.
Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą 25 września 1995 r. i do 10 października 1995 r. tj. do dnia rejestracji nie osiągnęła żadnego przychodu, poniosła jedynie koszty związane z zakupami towarów handlowych.
Zatem uprawnienie sprecyzowane w art. 14 ust. 3 ustawy do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z rachunków uproszczonych dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu przekroczenia kwoty 800 mln zł nie mogą tu mieć zastosowania.
Wobec tego organ odwoławczy zauważa, że w świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku VAT organy podatkowe nie mają uprawnień do określenia praw i obowiązków stron w zakresie wyrażenia zgody lub odmowy na zmniejszenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z rachunków uproszczonych w sytuacjach nie uregulowanych przez ustawodawcę, brak jest zatem przesłanek do orzekania co do istoty sprawy.
W związku z powyższym postępowanie wszczęte wskutek wniosku Spółki, która zarejestrowała się po dokonaniu zakupów ale nie korzystała z ustalonego zwolnienia należało uznać za bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 Kpa i umorzyć postępowanie.
Decyzja o umorzeniu postępowania nie rozstrzyga o materialnych uprawnieniach lub obowiązkach stron, ale stwierdza, że nie ma przesłanek do orzekania co do istoty sprawy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Hanna K. i Maria S. H.K. S.C. zarzucając w sposób ogólny naruszenie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym oraz naruszenie art. 105 Kpa, a także błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy, wniosły o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej w B.
W uzasadnieniu skargi podano, że spółka pierwszego obrotu dokonała w dniu 10 października 1995 r. i w tym też dniu dokonano zgłoszenia rejestracyjnego VAT przy czym uprzednio spółka dokonywała zakupu towarów handlowych udokumentowanych rachunkami uproszczonymi.