Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Asystent Sędziego Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 lipca 2019 r. sprawy ze skargi A.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej oddala skargę.
Pismem z dnia 9 marca 2017 r. A.D. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) z wnioskiem o umorzenie zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. z tytułu przychodów z nieujawnionych źródeł wraz z odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że przedmiotowe zobowiązanie podatkowe wynika z decyzji Naczelnika US z dnia 14 czerwca 2013 r. wydanej w oparciu o art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., który wyrokiem z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. akt P 49/13, Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodny z art. 2 w związku z art. 84 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W ocenie skarżącego, przejaw wadliwości wskazanego artykułu ujawnił się w niniejszej sprawie poprzez porównanie przez organ pierwszej instancji w decyzji z dnia 14 czerwca 2013 r. wydatków i przychodów skarżącego jedynie z 2007 r., nie uwzględniając znanej urzędowo okoliczności, że skarżący prowadzi działalność gospodarczą od 1984 r.. Zdaniem skarżącego, w niniejszej sprawie, wobec wyczerpania administracyjnych środków w postępowaniu o ustalenie zobowiązania oraz o wznowienie tego postępowania, jak również wobec niestosowania w nich imperatywnej normy wynikającej z art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej - "O.p."), jedyną możliwością uczynienia zadość dyspozycji ustawodawcy pozostaje wzięcie pod uwagę zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika przy orzekaniu w przedmiocie niniejszego wniosku i w konsekwencji orzeczenie na jego korzyść, tj. umorzenie zaległości podatkowej. Według skarżącego, ważnym interesem podatnika jest to, aby nie poniósł on oczywiście i drastycznie niekorzystnych następstw obciążania go podatkiem w wielkiej wysokości w sytuacji, w której istnienie i prawidłowość ustalenia podstawy wymiaru zobowiązania budzą bardzo poważne wątpliwości. Usunięcie skutków rozstrzygania na gruncie niekonstytucyjnego przepisu jest ważnym interesem podatnika i może być częściowo dokonane w drodze umorzenia zaległości podatkowej. Nadto w niniejszej sprawie występuje również interes publiczny, który przejawia się tym, że ewentualny brak umorzenia zaległości będzie powodował zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej oraz doprowadzi do utraty zatrudnienia wszystkich pracowników, a także niepowstania (pomimo pozytywnej koniunktury) nowych miejsc pracy.
Decyzją z dnia 10 maja 2017 r. Naczelnik US odmówił skarżącemu umorzenia powyższej zaległości podatkowej i rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy - po rozpoznaniu odwołania - przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia 18 grudnia 2017 r..
W odniesieniu do sytuacji materialnej skarżącego organy podatkowe stwierdziły, że zajmuje on lokal o powierzchni 30 m2, będący siedzibą spółki; nie ujawnił tytułu prawnego do lokalu; nie wykazał czy prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie, czy z innymi osobami; ma czworo dzieci, które prowadzą samodzielne gospodarstwa domowe; posiada 12 nieruchomości; posiada majątek ruchomy w postaci pojazdów mechanicznych i naczep ciężarowych; ustalił wysokość ponoszonych wydatków na bieżące utrzymanie, wysokość opłat z tytułu podatków od nieruchomości, podatku rolnego i leśnego, podatku od środków transportowych; skarżący otrzymuje świadczenie w wysokości 982,52 zł z ZUS z tytułu renty; w roku 2016 zgodnie z deklaracją PIT-37 osiągnął dochód w wysokości 27.337,39 zł; prowadzi działalność gospodarczą - zgodnie z deklaracją PIT-36L w 2016 r. poniósł stratę w wysokości 239.113,08 zł; w 2017 r. prowadzona działalność przynosi dochody; w 2016 r. dokonał odpłatnego zbycia papierów wartościowych, ponosząc stratę w wysokości 17.727,76 zł.