Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, , po rozpoznaniu w Wydziale I w dniu 27 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji organu I instancji w sprawie określenia podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec, kwiecień i maj 2016 r. oddala skargę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. decyzją z [...] września 2018 r., nr [...], dokonał P. Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka") rozliczenia w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2016 r. w innej wysokości niż wynikająca z deklaracji podatkowych.
Decyzja ta została doręczona Spółce w trybie przepisu art. 150 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej jako: "o.p.") 24 września 2018 r.
Od przedmiotowej decyzji pełnomocnik Spółki 25 kwietnia 2019 r. wniósł odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
W wyniku postępowania odwoławczego Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. postanowieniem z [...] czerwca 2019 r., nr [...], odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] września 2018 r., natomiast postanowieniem z [...] czerwca 2019 r., nr [...], stwierdził, że odwołanie od zaskarżonej decyzji zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia.
Od przedmiotowych rozstrzygnięć DIAS w B. Spółka wniosła skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który wyrokami z 27 listopada 2019 r., sygn. I SA/Bk 488/19 oraz I SA/Bk 489/19, oddalił skargi Spółki.
Spółka w dniu 13 stycznia 2020 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 o.p. złożyła wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Naczelnika US w S. z [...] września 2018 r., nr [...], w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2019 r., sygn. C-189/19.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. po przeprowadzeniu postępowania wznowionego na wniosek Spółki, decyzją z [...] lipca 2020 r., nr [...], odmówił uchylenia ww. decyzji w całości, wskazując na brak przesłanek do jej zmiany i uchylenia.
Decyzją z [...] października 2020 r., nr [...], DIAS w B. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że wyrok TSUE w sprawie C-189/18, na który powołała się Spółka, zapadł w stanie faktycznym, gdzie przepisy prawa węgierskiego wprost przewidywały związanie organów ustaleniami faktycznymi oraz kwalifikacją prawną dokonaną w postępowaniu prowadzonym przez organy administracyjne względem dostawcy podatnika oraz okoliczności i zakres przedstawienia podatnikowi danych i dowodów wynikających z kontroli powiązanych przeprowadzonych u innego podatnika. Organ stwierdził, że przepisy o.p. nie przewidują, wzorem prawa węgierskiego, związania organów decyzjami wydanymi wobec kontrahentów podatnika. Decyzje te, jak i ewentualne dowody zgromadzone w toku postępowania prowadzonego względem kontrahenta, nie wiążą w żaden sposób organu podatkowego prowadzącego postępowanie wobec danego podatnika.
DIAS zauważył, że w postępowaniu podatkowym organ pierwszej instancji postanowieniem z [...] kwietnia 2018 r., nr [...], z [...] czerwca 2018 r., nr [...], oraz z [...] lipca 2018 r., nr [...], wyłączył określone w nich dokumenty z akt sprawy, ze względu na interes publiczny. W każdym z ww. postanowień organ szczegółowo wskazał, jakie dokumenty wyłącza z akt sprawy, uzasadniając ich wyłączenie faktem znajdowania się w nich danych dotyczących innych podatników niebędących stroną postępowania podatkowego takich jak dane osobowe, szczegóły rozliczeń finansowych czy też szczegóły umów handlowych. Natomiast niektóre z pozyskanych dokumentów zostały włączone do akt sprawy po ich zanonimizowaniu. Organy podatkowe, wykorzystując w postępowaniu dowodowym informacje dotyczące innych podatników, niezwiązanych bezpośrednio, a jedynie pośrednio ze sprawą, mają obowiązek utrzymać w tajemnicy informacje, które pozwoliłyby osobom nieuprawnionym na ich identyfikację. Organ dodał, że żaden przepis prawa polskiego, prawa UE ani żaden wyrok TSUE nie stoi na przeszkodzie temu, aby organ podatkowy mógł w ramach postępowania administracyjnego, w celu ustalenia, że wystąpiła praktyka stanowiąca nadużycie w zakresie podatku VAT, wykorzystać dowody uzyskane w ramach innego postępowania podatkowego czy kontrolnego.