Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia SO del. do WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant referent stażysta Mateusz Kownacki, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 listopada 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w H. na uchwałę Rady Gminy C. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty targowej stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały.
Prokurator Prokuratury Rejonowej w H. złożył skargę na uchwałę numer [...] Rady Gminy w C. z dnia [...] listopada 2011 r. w sprawie określenia opłaty targowej.
Wymieniony akt prawa miejscowego zaskarżył w części dotyczącej § 3 i § 7 uchwały, zarzucając istotne naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:
1. art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm., dalej przywoływana jako: "u.p.o.l."), poprzez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, iż zapis uchwały o wyznaczeniu na inkasenta pracownika Urzędu Gminy - referenta ds. obsługi działalności komunalnej i referenta ds. księgowości podatkowej bez wskazania konkretnej osoby nie narusza prawa, chociaż treść przepisu wskazuje na konieczność podania bezpośrednio w uchwale cech charakterystycznych indywidualizujących inkasentów w sposób na tyle precyzyjny, aby nie budziło wątpliwości, na kogo ten obowiązek został nałożony;
2. art. 19 ust. 1 i 2 u.p.o.l. w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 7 Konstytucji RP, poprzez błędną wykładnię wyrażającą się w przekonaniu, że zapis uchwały przewidujący jako inkasenta osobę fizyczną bez jej indywidualnego określenia odpowiada prawu, chociaż pozostaje z nim w sprzeczności, albowiem skutkuje przeniesieniem uprawnień do określania inkasenta na inny podmiot, mimo przyznania przez ustawodawcę tej kompetencji wyłącznie organowi stanowiącemu gminy;
3. art. 1, art. 2 art. 32, art. 168 i art. 217 Konstytucji RP w zw. z art. 19 pkt 3 "u.p.o.l., poprzez zwolnienie od opłaty targowej sprzedaży artykułów rolno-spożywczych własnej produkcji przez mieszkańców gminy C., a taki zapis narusza konstytucyjne prawo równości wobec prawa i wprowadza zwolnienie przedmiotowo - podmiotowe, pomimo, iż ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia tylko co do przedmiotu;
Odwołując się do treści art. 271 Konstytucji RP i art. 19 pkt 3 u.p.o.l. Prokurator stwierdził, że rada gminy nie ma uprawnień do wprowadzania zwolnień podmiotowych, w zakresie opłat lokalnych. Stąd § 3 uchwały, jest sprzeczny z przytoczoną regulacją prawną. Rada Gminy określiła, iż zwolnieni są mieszkańcy Gminy C. (kryterium podmiotowe), którzy sprzedają artykuły rolno - spożywcze własnej produkcji (kryterium przedmiotowe).
Ponadto Prokurator wskazał, że Rada Gminy nie otrzymała ustawowych kompetencji do ogólnego określania inkasentów opłaty targowej. Powinni być oni zatem zindywidualizowani w taki sposób, aby można było konkretnie określić osobę będącą inkasentem opłaty targowej. Zapis § 7 uchwały nie jest zgodny z art. 19 ust. 1 i ust. 2 u.p.o.l.
Mając powyższe na uwadze Prokurator wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem przedmiotowej uchwały w części dotyczącej § 3 i § 7 oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy C. wniosła o oddalenie skargi.