Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów oraz zwolnienie tych towarów z należności przywozowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 09 maja 2012 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów oraz zwolnienie tych towarów z należności przywozowych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2012 r. nr [...], zaadresowaną do B. B. (dalej również jako skarżąca) Dyrektor Izby Celnej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Ł. z [...] listopada 2011 r. nr [...], w której stwierdzono powstanie z mocy prawa długu celnego w odniesieniu do samochodu osobowego marki LEXUS oraz rzeczy domowego użytku objętych procedurą dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem od cła i należności podatkowych wg zgłoszenia celnego SAD nr [...] z [...] września 2009 r. oraz określono wysokość należności celnych w odniesieniu do tych towarów wraz z odsetkami za zwłokę.

Z decyzji organu odwoławczego wynika, że skarżąca wraz z ww. zgłoszeniem celnym złożyła wniosek o zastosowanie zwolnienia od cła na podstawie art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. UE L z 23 kwietnia 1983 r., Nr 105, s. 1 ze zm.). Towary objęte zgłoszeniem zostały dopuszczone do swobodnego obrotu i zwolnione z należności celnych na warunkach określonych w cytowanym rozporządzeniu Rady. Jednakże w trakcie czynności sprawdzających dotyczących przestrzegania warunków udzielonego zwolnienia z należności przywozowych ustalono, iż skarżąca przebywa w Stanach Zjednoczonych Ameryki, zaś pojazd jest najprawdopodobniej garażowany w B. W związku z powyższym, postanowieniem z [...] października 2010 r. Urząd Celny w Ł. wszczął z urzędu postępowanie celne w związku z możliwością złamania warunku określonego w art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83. W efekcie tego postępowania stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania skarżącej z państwa trzeciego na obszar Wspólnoty, przez co naruszono warunki określone w art. 2 tego rozporządzenia.

Dyrektor Izby Celnej wskazał, że z przepisów art. 2 i 3 ww. rozporządzenia wynika kilka przesłanek, które muszą być spełnione łącznie dla zastosowania zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego, a w szczególności: nieprzerwany pobyt osoby w kraju trzecim przez okres co najmniej 12 miesięcy, użytkowanie mienia przez co najmniej 6 miesięcy podczas pobytu w kraju trzecim, przeznaczenie przywiezionego mienia do tych samych celów, którym służyło w poprzednim miejscu zamieszkania, faktyczne przeniesienie miejsca zamieszkania z kraju trzeciego na obszar celny Wspólnoty. Przy czym zwolnienie mienia osobistego z należności celnych przywozowych może być udzielone tylko osobie, której miejsce zwykłego zamieszkania, a więc miejsce gdzie koncentrują się jej sprawy życiowe będzie znajdowało się na obszarze celnym Wspólnoty.

Organ odwoławczy stwierdził, że przedmiot sporu w sprawie sprowadza się do ustalenia, czy skarżącej przysługuje zwolnienie od należności przywozowych mienia przesiedlenia, w tym samochodu osobowego marki LEXUS, odnośnie spełniania przesłanki przeniesienia "miejsca zamieszkania" z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, o którym mowa w art. 2 rozporządzenia nr 918/83.

W tym zakresie organ zwrócił uwagę, że przepisy tego rozporządzenia nie definiują pojęcia zaprzestania "stałego miejsca zamieszkania w państwie trzecim". Dla jego interpretacji należy więc wziąć pod uwagę treść przepisu art. 4 pkt 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, Dz. Urz. UE L z 19 października 1992 r., Nr 302, s.1 ze zm. (dalej w skrócie: "WKC"), który stanowi, że użyte w tym akcie określenie "osoba mająca swoją siedzibę we Wspólnocie" oznacza - jeżeli chodzi o osobę fizyczną - każdą osobę, która na stałe w niej zamieszkuje.

Strona 1/7