Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska,, sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lipca 2018 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 roku oddala skargę
Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...], rozliczającą K. M. (dalej również jako "Skarżący") podatek od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2013 r.
W decyzji wskazano, że w 2013 r. Skarżący był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, a przedmiotem prowadzonej działalności było między innymi świadczenie usług budowlanych. Podatnik wyjaśniał, że część realizowanych prac budowlanych zostało wykonanych z udziałem podwykonawców, firm prowadzonych przez M. B. i T. B.. Twierdzeniom tym organy nie dały wiary stwierdzając, że ujęte w rozliczeniu za poszczególne kwartały 2013 r. faktury wystawione przez M. B. i T. B. nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych. Zdaniem organów usługi budowlane nie zostały wykonane przez podmioty widniejące na wystawionych fakturach. W konsekwencji w sprawie znalazł zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej: "u.p.t.u.") i na jego podstawie zakwestionowano prawo Skarżącego do odliczenia podatku naliczonego z "pustych" faktur.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wskazał, że w 2013 r. Skarżący zarejestrował w ewidencjach zakupu 8 faktur wystawionych przez M. B. na łączna wartość brutto 345.015 zł. M. B. był kilkukrotnie przesłuchiwany na okoliczności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Elementem łączącym złożone wyjaśnienia jest brak podstawowej wiedzy w przedmiocie rzekomo realizowanych prac budowlanych. M. B. nie potrafił wskazać miejsc wykonanych prac, innych firm, wspólnie z którymi równolegle rzekomo wykonywał prace budowlane, osób przez niego zatrudnianych. Pomimo potwierdzenia współpracy ze Skarżącym - nie wskazał jaki był jej zakres, jakie prace wykonał na jego rzecz, w jaki sposób się rozliczano, czy prace wykonał samodzielnie czy z wykorzystaniem podwykonawców. Opisując świadczone usługi posługiwał się wyłącznie uogólnieniami, bądź zasłaniał się niepamięcią. W ocenie organu zeznania te nie potwierdzają faktu, iż M. B. wykonywał prace budowlane na rzecz Skarżącego.
Organ wskazał, że w ramach materiału dowodowego sprawy uzyskano dokumenty przedstawione przez M. B. dotyczące zatrudnianych przez niego osób. Umowy zlecenia, umowy o dzieło, karty szkolenia wstępnego BHP zostały okazane celem udowodnienia, iż dysponował on niezbędnymi pracownikami do wykonania robót między innymi na rzecz Skarżącego. W tym zakresie organ zauważył, że przedstawione karty szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP nie dowodzą faktu, iż objęte szkoleniem osoby wykonywały prace na rzecz Skarżącego. Dokumenty wystawione na rzecz J. B., A. C. i M. D. dotyczą dopuszczenia do wykonywania pracy na stanowisku: robotnik drogowy, podczas gdy M. B. nie wystawiał na rzecz Skarżącego faktur dotyczących realizacji prac drogowych. Organ zwrócił też uwagę, że przedstawione umowy o dzieło i umowy zlecenia nie zawierają informacji dotyczących miejsca wykonania prac. Ponadto z treści części przedstawionych umów wynika, że pracownicy których dotyczą uzyskali zlecenie na wykonanie nawierzchni drogowej - co pozostaje bez wpływu na przedmiot niniejszej sprawy, natomiast inne osoby przyjęły do wykonania prace ziemne, które nie były objęte zakresem "współpracy" pomiędzy M. B. a Skarżącym. W przypadku innych pracowników organ stwierdził, iż zawarli oni umowy zlecenia na wykonanie prac w okresie poprzedzającym "współpracę" M. B. i Skarżącego. Analiza przedstawionych umów o dzieło doprowadziła ponadto do wniosku, że niektóre osoby przyjęły do wykonania prace polegające na szpachlowaniu i malowaniu w okresie od [...] czerwca do [...] lipca 2013 r., tj. w okresie , w którym firma M. B. miała być (kwestionowanym) podwykonawcą części prac piwnic banku B.. Jednakże jak ustalono w toku sprawy przy realizacji tych prac każdy z pracowników budowlanych wpisywał się na listę obecności. Wymienione wyżej osoby nie zgłaszały swego udziału w przywołanych pracach w banku.