1. Odmowa zwrotu przez organ dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 18 ust. 12b ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 z późn. zm.) stanowi inny akt z zakresu administracji publicznej, dotyczący obowiązków lub uprawnień wynikających z przepisów prawa, o którym mowa w art. art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Analogicznie, jak w przypadku dotyczącym zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu, gdyby organ uznał zwrot wniesionej dodatkowej opłaty za należny - dokonałby jego zwrotu w formie czynności. Skoro jednak uznał, że zwrot uiszczonej opłaty dodatkowej się Spółce nie należy i odmówił tego zwrotu, to takie rozstrzygnięcie należy uznać za akt administracji, zaskarżalny do sądu administracyjnego.
2. Jeśli doszło do zawieszenia biegu terminu (a nie jego przerwania), to stronie powinien przysługiwać czas na uregulowanie należności przedłużony o okres, w jakim był on zawieszony w związku z pandemią - od dnia wejścia w życie (31 marca 2020 r.) do uchylenia (16 maja 2020 r.) art. 15zzr ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 z późn. zm.), przy uwzględnieniu, że bieg terminów zawieszonych od 31 marca 2020 r. został na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy zmienianej wznowiony od 24 maja 2020 r. (po upływie 7 dni od wejścia w życie ustawy zmieniającej).
Sygn. akt I SA/Bk 767/20 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 listopada 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz Sędziowie asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.) po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 listopada 2020 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w S. na akt Wójta Gminy S. z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nienależnie pobranej opłaty dodatkowej wynikającej z ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi 1. uchyla zaskarżony akt 2. uznaje obowiązek Wójta Gminy S. dokonania na rzecz skarżącej A. Sp. z o.o. w S. zwrotu nienależnie pobranej opłaty dodatkowej w kwocie 42.664,04 (czterdzieści dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt cztery i 4/100) złotych 3. zasądza od Wójta Gminy S. na rzecz A. Sp. z o.o. w S. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych
I. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:
1. Pismem z 21 maja 2020 r. A. Sp. z o.o. w S. (dalej jako: "Spółka") zwróciła się do Wójta Gminy S. z prośbą o umorzenie drugiej raty opłaty z tytułu korzystania z zezwolenia (dalej łącznie jako: "zezwolenie"):
- z [...] września 2018 r., [...], na sprzedaż napojów alkoholowych o mocy do 4,5% zawartości alkoholu oraz piwa przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży;
- z [...] września 2018 r., [...], na sprzedaż napojów alkoholowych o mocy od 4,5% do 18% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży;
- z [...] września 2018 r., [...], na sprzedaż napojów alkoholowych o mocy powyżej 18% zawartości alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.
Termin na dokonanie wpłaty tej raty upływał, zgodnie z art. 111 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 ze zm., dalej jako: "ustawa"), z dniem 31 maja 2020 r. Spółka motywowała swoją prośbę bardzo trudną sytuacją ekonomiczną w związku ze spadkiem sprzedaży tych napojów w wyniku wprowadzonych w Polsce obostrzeń związanych z epidemią COVID-19.
2. Pismem organu z [...] czerwca 2020 r., [...], Spółka otrzymała negatywną odpowiedź od organu.
3. Dnia 4 czerwca 2020 r. Spółka dokonała wpłaty drugiej raty opłaty w kwocie 47.404,49 zł.
4. W trakcie rozmów prowadzonych z przedstawicielami organu, Spółka została poinformowana o konieczności wniesienia dodatkowej opłaty wynoszącej 30% wysokości opłaty z tytułu korzystania z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, na podstawie art. 18 ust. 12b ustawy.
Z ostrożności procesowej, w celu uniknięcia strat związanych z (nawet czasowym) odebraniem zezwolenia, Spółka zdecydowała się uiścić dodatkową opłatę, wpłacając 26 czerwca 2020 r. na konto Urzędu Gminy Szypliszki kwotę 42.664,04 zł.
5. Spółka, nie zgadzając się z obowiązkiem wniesienia dodatkowej opłaty, skierowała do organu pismo (wniosek) z 7 lipca 2020 r., w którym wniosła o zwrot kwoty uiszczonej tytułem dodatkowej opłaty. We wniosku Spółka przedstawiła okoliczności sprawy oraz uzasadnienie prawne żądania.
6. W odpowiedzi Spółka otrzymała pismo z 5 sierpnia 2020 r., PF. 7340.12.2020, w którym Wójt odmówił uwzględnienia jej żądania. Organ wskazał, że art. 15zzr ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm., dalej jako: "ustawa antykryzysowa"), zawieszający bieg terminu na wniesienie opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych, obowiązywał od 31 marca 2020 r. i został uchylony na mocy art. 46 pkt 20 ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. z 2020 r. poz. 875), z dniem 23 maja 2020 r. Zatem, do 31 maja 2020 r. Spółka winna była dokonać wymaganej opłaty.