Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 listopada 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lipca 2017 r. Nr [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. określił K. M. (dalej jako "Skarżący") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. w wysokości innej niż zadeklarowana. Wskutek odwołania przez Skarżącego od tej decyzji, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. wydał decyzję z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Skarżący wywiódł skargę od tej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Bk 82/18 oddalił skargę. Nie godząc się z tym rozstrzygnięciem, skarżący złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Postanowieniem z dnia 3 października 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił wspomnianą skargę kasacyjną jako wniesioną po upływie obowiązującego terminu. Wniesiony w dniu 11 października 2018 r. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie przyniósł oczekiwanego przez Skarżącego skutku, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Bk 82/18 odmówił przywrócenia terminu, zaś Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 13 marca 2019 r., sygn. akt II FZ 835/18 oddalił zażalenie Skarżącego na ww. postanowienie.
Decyzja z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] jest zatem ostateczna. Celem wznowienia postępowania podatkowego zakończonego tą decyzją skarżący złożył w dniu [...] stycznia 2020 r. wniosek do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej jako "DIAS" lub "organ").
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] organ wznowił postępowanie zakończone ww. decyzją ostateczną. W wyniku przeprowadzonego postępowania DIAS decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2020 r. odmówił uchylenia przedmiotowej decyzji. Po wniesionym przez skarżącego odwołaniu, organ w dniu [...] sierpnia 2020 r. decyzją nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że rozpatrując sprawę w I instancji, dokonał analizy przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2019 r. poz. 900 ze zm.) (zarówno co do zasad prowadzenia postępowania dowodowego, jak i przesłanki wznowienia postępowania), a także treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zdaniem organu prawidłowo wywiódł, że brak było podstaw do wzruszenia decyzji wymiarowej z 17 lipca 2017 r. Organ wskazał na zasadę trwałości decyzji określoną w art. 128 o.p. Podkreślił również, że wznowienie postępowania jest trybem nadzwyczajnym stosowanym wyjątkowo, w enumeratywnie wymienionych przepisem art. 240 § 1 o.p. przypadkach. DIAS zaznaczył, że aby stwierdzić nieważność decyzji z 17 lipca 2017 r., organ musiałby stwierdzić istnienie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 11 o.p. Zauważył także, że przesłanką wznowienia był wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r., sygn. akt C-189/18. DIAS podkreślił, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości zapadł w stanie faktycznym, gdzie przepisy prawa węgierskiego wprost przewidywały związanie organów ustaleniami faktycznymi oraz kwalifikacją prawną dokonaną w postępowaniu prowadzonym względem dostawcy podatnika, którego to obowiązku nie narzuca Ordynacja podatkowa. Ponadto wskazał, że w stanie faktycznym w sprawie C-189/18 podatnikowi jedynie częściowo ujawniono decyzje i dowody, na których oparły się organy podatkowe; organy poprzestały na wskazaniu w protokole kontroli ustaleń znajdujących się we wspomnianych decyzjach, ale bez przedstawienia decyzji ani dokumentów, na których się opierały. Zdaniem organu strona miała wgląd do wszystkich dokumentów, z zachowaniem zasady, że ochronie podlegają informacje wyłączone z uwagi na interes publiczny, a co za tym idzie, nie doszło do naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, o której mowa w art. 192 o.p. Organ nie dostrzegł również, by istniały uzasadnione podstawy do ponownego przeprowadzania określonych dowodów, o co wnosił Skarżący.