Sprawa ze skargi na decyzję Naczelnika P. U. C.-S. w B. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec i kwiecień 2018 r., określenia za ten okres kwoty podatku do zapłaty wynikającej z wystawionych faktur oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec 2018 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, asesor sądowy WSA Marcin Kojło, Protokolant sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 lipca 2022 r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Naczelnika P. U. C.-S. w B. z dnia [...] stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec i kwiecień 2018 r., określenia za ten okres kwoty podatku do zapłaty wynikającej z wystawionych faktur oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec 2018 r. oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

Naczelnik P. Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku (dalej jako: NPUCS) decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...]określił P.S.A z siedzibą w W. (zwaną dalej: "Skarżącą", "Spółką", "Stroną") za miesiące marzec i kwiecień 2018 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 25.132 zł w miejsce zadeklarowanej kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w łącznej wysokości 479.764 zł, kwotę podatku od towarów i usług do zapłaty, wynikającą z wystawionych faktur w łącznej wysokości 702.344 zł oraz ustalił za marzec 2018 r. dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie 476.598 zł. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy organ podatkowy stwierdził, że Spółka świadomie uczestniczyła w niezgodnych z prawem działaniach mających na celu przede wszystkim uzyskanie nienależnych korzyści podatkowych, polegających na uzyskaniu prawa do obniżenia podatku należnego, w oparciu o nierzetelne faktury, mające potwierdzać rzekomy zakup urządzeń i akcesoriów komputerowych, usług opisanych jako "usługi zgodne z umową", samochodów marki S., a także poprzez wystawianie niepotwierdzających rzeczywistych transakcji i faktur sprzedaży tych samochodów, sprzedaży usług pośrednictwa handlowego, wartości niematerialnych i prawnych, usług wynajmu pracowników i usług oklejania powierzchni, czym ułatwiała uczestnictwo w oszukańczych działaniach innym podmiotom, występujących na kolejnych etapach obrotu. Stwierdzone w niniejszej sprawie zawyżenie podatku naliczonego, w zasadniczej części (tj. 75%) wynika z nieuprawnionego odliczenia przez Stronę podatku VAT z faktur dotyczących rzekomych zakupów towarów w postaci urządzeń i części komputerowych oraz "usług zgodnie z umową".

Wobec powyższego, organ podatkowy powołując art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm., dalej: ustawa o VAT), pozbawił Spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakwestionowanych faktur. Stwierdził ponadto, że wystawione przez Skarżącą ww. faktury nie powodowały powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 19a ust. 1 i art. 19 a ust. 8 ustawy o VAT, i tym samym pozbawił Spółkę podstaw do rozliczenia wartości sprzedaży oraz podatku należnego wykazanych na zakwestionowanych fakturach i zobowiązał Spółkę do zapłaty podatku należnego na podstawie art. 108 ustawy o VAT. Jednocześnie stosownie do art. 112c pkt 2 ustawy o VAT, organ podatkowy ustalił Spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec 2018 r.

Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z [...] stycznia 2022 r. nr Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej jako: DIAS) utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że z akt sprawy wynika, że Spółka w badanym okresie prowadziła działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami, wynajmu pojazdów samochodowych oraz wynajmu sprzętu fitness. Spółka dokonywała zakupu usług najmu powierzchni: biurowych w W. od podmiotów: A., T. Sp. z o.o., oraz C. Sp. z o.o., oraz dalszej sprzedaży usług wynajmu, przy wykorzystaniu zatrudnionej kadry pracowników, na rzecz innych podmiotów gospodarczych. W zakresie wynajmu pojazdów samochodowych Skarżąca dysponowała pojazdami leasingowymi, m.in. od podmiotów; B.Sp. zo.o., L. Sp. z o.o., T.L.sp. z o.o. Natomiast usługi wynajmu sprzętu fitness dotyczyły wynajmu własnych urządzeń na rzecz podmiotów (siłowni, klubów fitness) zlokalizowanych na terenie Niemiec. DIAS wskazał również, że Spółka została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu [...]kwietnia 2014 r. oraz, że w badanym okresie funkcję Prezesa Zarządu pełnił A. L. K. Za miesiące od marca 2018 r. do kwietnia 2018 r. Skarżąca złożyła w Pierwszym Urzędzie Skarbowym W.Śródmieście, deklaracje VAT-7, w których wykazała kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (szczegółowe dane ze złożonych deklaracji VAT-7-str. 3-4 decyzji organu I instancji). Dokumenty i ewidencje księgowe Spółki udostępnione zostały organowi podatkowemu przez Prokuraturę Rejonową dla W. z akt śledztwa sygn.[...], na podstawie zarządzenia Prokuratora z dnia [...] kwietnia 2019 r.

Strona 1/15