1. Zasada jednokrotności opodatkowania akcyzą ma zastosowanie wyłącznie względem obowiązków podatkowych powstających na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 Nr 108, poz. 626 ze zm.), a zatem w sytuacji, gdy obowiązek podatkowy powstaje na podstawie kolejnych ustępów art. 8, nie będzie miała ona zastosowania.
2. Przepis art. 88 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym zawiera szczególną podstawę opodatkowania, która w stosunku do art. 88 ust. 1 u.p.a. ma charakter lex specialis, jednakże nie oznacza to, że może mieć ona zastosowanie w każdej sytuacji użycia oleju opałowego niezgodnie z przeznaczeniem.
3. Jedynie w sytuacji użycia paliw opałowych do celów napędowych zastosowanie będzie miała podstawa opodatkowania z art. 88 ust. 3 u.p.a.
4. Przepis art. 88 ust. 4 u.p.a. w żadnym zakresie nie reguluje, jak należy rozumieć użycie paliw opałowych do celów napędowych, jak również nie odsyła on do podstawy opodatkowania uregulowanej w art. 88 ust. 3 u.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. sprawy ze skargi R.. A. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za okres od stycznia 2010 r. do listopada 2011 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Ł. z dnia [...].07.2013 r., nr [...], 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w B. na rzecz skarżącego R. A. C. kwotę 18.696 zł (słownie: osiemnaście tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Przeprowadzone postępowanie kontrolne, za okres od stycznia 2010 r.
do listopada 2011 r., w firmie Stacja Paliw R. A. C. w K.
(dalej powoływana również jako: "Skarżący"), w zakresie prawidłowości obrotu paliwem opałowym ujawniło, że przechowywanie i sprzedaż oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe odbywała się przy użyciu zbiorników usytuowanych na stacji paliw z podłączonymi do nich odmierzaczami paliw.
2. W wyniku prowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Celnego w Ł. wydał decyzję nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r., sprostowaną postanowieniem nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013r., którą określił Skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od stycznia 2010 r. do listopada 2011 r. w łącznej kwocie 1.147.860,00 zł.
W uzasadnieniu decyzji Naczelnik Urzędu Celnego w Ł. przyjął istnienie w stosunku do Skarżącego zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, w związku z użyciem wyrobów akcyzowych (oleju opałowego) niezgodnie z przeznaczeniem. Wskazał, że warunkiem uprawniającym do zastosowania stawki akcyzy jest m.in. przeznaczenie wyrobów energetycznych w określonym celu.
W przypadku paliw opałowych - zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia
2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm., dalej powoływana jako "u.p.a.") - jest to przede wszystkim przeznaczenie ich do użycia, oferowanie na sprzedaż lub używanie do celów opałowych.
Organ wskazał, iż stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 u.p.a., podstawą opodatkowania m.in. olejów opałowych w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka przewozowego. Jednocześnie Organ wskazał, że za użycie olejów opałowych, o których wyżej mowa, niezgodne z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw (art. 88 ust. 4 u.p.a.). Z powyższego stanu prawnego Organ wywiódł, że wolą ustawodawcy było zrównanie posiadania m.in. olejów opałowych w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży ww. olejów z takiego zbiornika, ze zużyciem ich niezgodnie z przeznaczeniem.
W ocenie Organu, nie tylko sprzedaż, ale samo posiadanie oleju opałowego w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw rodzi obowiązek zapłaty akcyzy.
W takim przypadku brak jest podstaw do wykazywania lub przedstawiania dowodów, na jakie cele faktycznie oleje opałowe były używane.
Organ I instancji podkreślił, że zgodnie z art. 8 ust. 6 u.p.a. jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. W powyższym przepisie została wyrażona zasada jednokrotności opodatkowania akcyzą, w myśl której organ uznał, że jeżeli w stosunku do Skarżącego obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstał w związku z posiadaniem oleju opałowego w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw, to powstanie takiego obowiązku nie może powodować każdorazowa czynność sprzedaży oleju opałowego poprzez odmierzacz paliw. Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów zakupu, dokumentów PZ, dokumentów sprzedaży, zeznań pracowników oraz kontrolowanego w ocenie Organu wskazał, że powstanie obowiązku podatkowego w każdym z miesięcy objętych postępowaniem nastąpiło w związku z dokonaniem zakupu każdej nowej partii oleju opałowego, w dniu dokonania zmagazynowania oleju opałowego w zbiorniku magazynującym podłączonym do odmierzacza paliw ciekłych. Za datę powstania zobowiązania podatkowego w świetle zgromadzonych dowodów Organ przyjął dzień wskazany dokumentem potwierdzającym jego przyjęcie na stan magazynowy, którym był każdorazowo dokument PZ.