Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz,, sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do sierpnia 2013 r. oddala skargę.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. określił wobec E. B. (dalej powoływana także jako Skarżąca) zobowiązanie podatku w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do sierpnia 2013 r.
Organ w wydanej decyzji na podstawie zebranego materiału dowodowego stwierdził, iż Skarżąca nie była uprawniona do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez PHU M., który jako źródło paliwa wskazał rzekome dostawy od P. oraz B. sp. z o.o., jak również faktury dokumentające bezpośrednie nabycie przez Skarżącą paliwa od B. sp. z o.o., z uwagi, iż nie dokumentują one rzeczywistych transakcji.
Nie zgadzając się z powyższą decyzją, pełnomocnik Skarżącej złożył odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w B. W złożonym odwołaniu, zarzucając naruszenie szeregu przepisów postępowania podatkowego i prawa materialnego, wskazał że organ błędnie przyjął, że faktury VAT sprzedaży paliwa - wystawione przez PHU M. i B. sp. z o.o. - stwierdzają czynności, które nie zostały w rzeczywistości dokonane, a Skarżąca miała tego świadomość. Zdaniem pełnomocnika, w przeprowadzonym postępowaniu nie ustalono w sposób prawidłowy stanu faktycznego, gdyż nie przeprowadzono kluczowych dowodów, w szczególności nie przesłuchano w charakterze świadków Z. B. i prezesa B. sp. z o.o. na okoliczność zawieranych i przeprowadzonych z firmą Skarżącej transakcji oraz nie przesłuchano w charakterze strony Skarżącej.
Decyzją z dnia [...] października 2016 r, Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ w uzasadnieniu podkreślił, że w 2013 r. Skarżąca prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą N., polegającą głównie na handlu olejem napędowym. W deklaracjach VAT-7 złożonych za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do sierpnia 2013 r. Skarżąca pomniejszyła podatek należny od towarów i usług o podatek naliczony w łącznej kwocie 413 837,26 zł - wynikający z 30 faktur VAT wystawionych przez: PHU M. z P. oraz B. sp. z o.o. z W. Zdaniem organu, faktury wystawione przez oba podmioty, stwierdzają czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane przez te podmioty. Ustalono bowiem, że wystawcami faktur dla PHU M. były m.in. firmy: P. z P. i B. sp. z o.o. Z zeznań P. P. wynika, że jego współpraca ze Z. B. miała fikcyjny charakter. Po telefonicznym wskazaniu ilości paliwa oraz wysłaniu druku zamówienia przez B., P. P. wystawiał fakturę, którą dostarczał Z. B. Otrzymane od B. przelewem pieniądze wypłacał i oddawał mu osobiście, zostawiając sobie pewną kwotę (wyliczaną jako iloczyn 5 groszy i ilości litrów paliwa wpisanego na pustej fakturze). P. P. wyjaśnił, że każda faktura wystawiona dla Z. B. miała "podkładkę", którą stanowiła faktura z firmy K. sp. z o.o. z P., otrzymywana od K. sp. z o.o. W trakcie przesłuchania w toku prowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. postępowania kontrolnego, P. P. zeznał, że wszystkie faktury VAT, które w okresie od maja 2011 r. do grudnia 2013 r. wystawił na rzecz firmy PHU M. są nierzetelne i nie dokumentują faktycznego obrotu gospodarczego. Zeznał również, że wszystkie faktury VAT, które na jego firmę miała rzekomo wystawić Spółka K. z P. w okresie od maja 2011 r. do grudnia 2013 r. są fakturami nierzetelnymi, nie dokumentującymi faktycznego obrotu towarowego oraz, że za przedmiotowe faktury nie płacił Spółce K. W toku czynności sprawdzających przeprowadzonych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. w K. sp. z o.o. stwierdzono, że Spółka ta nigdy nie była kontrahentem firmy P. w P., nigdy nie zawierała żadnych umów handlowych ze wskazanym podmiotem, nie wydawała paliw płynnych na rzecz P., nie przyjmowała od firmy P. P. żadnych środków finansowych i nie przekazywała żadnych środków finansowych na rzecz tego podmiotu. Spółka K. nie posiadała żadnych dowodów źródłowych mogących potwierdzić dokonanie transakcji z firmą P. Firma P. P. nie była też odnotowana w żadnych ewidencjach i urządzeniach księgowych Spółki K. Ustalono również, że pojazdy które rzekomo miały przewozić paliwo od P. P. do Z. B. w rzeczywistości nie transportowały paliw wykazanych na fakturach wystawionych przez P. P.