Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant stażysta Mateusz Kownacki, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. Ł. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2012 roku oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] października 2016 r. Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał A. Ł. (dalej: "Skarżący") odmiennego, aniżeli on zadeklarował, rozliczenia w podatku VAT za miesiące styczeń - kwiecień 2012 r. Organ kontroli skarbowej stwierdził, że Skarżący zawyżył podatek naliczony o łączną kwotę 80.741,93 zł, co wynikało z nieuzasadnionego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych przez F "C." . Faktury te miały dokumentować zakupy prętów żebrowanych. W ocenie organu I instancji przedmiotowe faktury stwierdzały czynności, które faktycznie nie zostały dokonane.
Organ kontroli skarbowej uznał również, że Skarżący niezasadnie wykazał w rejestrze sprzedaży prowadzonym dla celów VAT dostawy towarów opodatkowane stawką 0% w łącznej kwocie 385.990,06 zł. w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, które w rzeczywistości nie miały miejsca.
Organ przyjął, że Skarżący nie nabył na terytorium kraju stali wykazanej w fakturach VAT wystawionych przez F "C." .Tym samym nie mógł jej też sprzedać w ramach WDT. Stal, która miała być przedmiotem transakcji, nigdy nie została dostarczona na terytorium kraju, ani następnie przewieziona z terytorium kraju na terytorium Litwy. Organ zauważył, że przepływ faktur był odmienny od przepływu towaru.
Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Zdaniem organu odwoławczego, ustalenia organu kontroli skarbowej dowodzą, że firma Skarżącego - T.- znajdowała się w łańcuchu fikcyjnych dostaw, w którym znajdują się zarówno "znikające podmioty" (W.) jak również podmioty: C., Organ ustalił, że firma T. dokonywała fikcyjnych zakupów i fikcyjnych dostaw wewnątrzwspólnotowych towaru. Faktury wystawiane na rzecz Skarżącego przez FH C. stanowiły podstawę do niezasadnego odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego. Faktury te stwierdzały zdarzenia, które nie zostały faktycznie dokonane pomiędzy podmiotami w nich widniejącymi. Towar z zakwestionowanych faktur zakupu stali przez T. nie został wwieziony na terytorium Polski, nie mógł więc także nastąpić jego wywóz.
W związku z tym organ uznał, że zebrany w sprawie materiał dowodzi, że Skarżący nie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, bowiem sporne faktury nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży między wskazanymi w nich kontrahentami.
Następnie organ wskazał, że spółka W. nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej. Utworzona została w celu wystawiania pustych faktur i umożliwienia kolejnym podmiotom w łańcuchu dostaw fakturowych odliczenie podatku w nich wykazanego. Spółka ta, wystawiając faktury na rzecz D. C. pełniła rolę "znikającego podatnika". Pomimo bowiem formalnego zarejestrowania, nieznane osoby tworzyły fikcję prowadzonej działalności, a osoby pełniące w nich rolę udziałowców i prezesów za opłatą udostępniały swoje dane do uwiarygodnienia istnienia tych spółek na rynku stali. Ponadto ustalenia wobec tych spółek wskazują, że pomimo obrotu rzędu kilkudziesięciu milionów złotych, żaden z tych podmiotów nie dokonał zapłaty podatku, wykazując tylko kwoty do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.