1. Jeżeli skarżący w zeznaniach rocznych w podatku dochodowym od osób fizycznych nie wykazywali nadpłaty, to wówczas nadpłata w danym podatku nie powstaje z dniem złożenia tegoż zeznania. Nadpłata ta nie powstaje także z dniem wydania decyzji określającej zobowiązanie w tymże podatku, gdyż takiej sytuacji nie przewiduje art. 73 ustawy Ordynacja podatkowa. W tej sytuacji przedmiotowa nadpłata, stosownie do przepisu art. 73 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powstaje z dniem zapłaty przez skarżących tegoż podatku, w wysokości większej od należnej; 2. Należna skarżącym nadpłata zgodnie z art. 77 § 1 pkt 1b ustawy Ordynacja podatkowa, podlega zwrotowi skarżącym w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji zmieniającej określenie wysokości zobowiązania w tymże podatku. Nie oznacza to jednak, iż nie przysługuje od niej oprocentowanie w przypadku jej zwrotu w terminie 30 dni id dnia wydania decyzji zmieniającej określenie wysokości zobowiązania w tymże podatku. Oprocentowanie to przysługuje skarżącym, stosownie do treści art. 78 § 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa - od dnia powstania przedmiotowej nadpłaty, czyli od dnia zapłaty przez skarżących tegoż podatku, w wysokości większej od należnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Józef Orzel, Sędziowie sędzia NSA Włodzimierz Witold Kędzierski, sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), Protokolant Grzegorz Dudar, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi W. i T. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] września 2005 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania od nadpłaty zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 i 2000 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżących W. i T. G. kwotę 5630 zł (pięć tysięcy sześćset trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 01.06.2005 roku W. G. i T. G. złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. wniosek o wypłacenie oprocentowania od nadpłaty wynikającej z decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...].04.2005 roku w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Decyzją z dnia [...].07.2005 roku, Nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. odmówił Pani W. G. i Panu T. G. wypłacenia oprocentowania od nadpłaty wynikającej z decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...].04.2005 roku, w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych:
- za 1999r. w kwocie [...] zł (decyzja [...]),
- za 2000r. w kwocie [...] zł (decyzja [...]).
W uzasadnieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że w wyniku wydania w dniu [...].04.2005 r. ww. decyzji przez Dyrektora Izby Skarbowej w B., zmniejszeniu uległo zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do kwot zadeklarowanych przez Państwa W. i T. G. Na skutek tego powstały nadpłaty za 1999 r. w wysokości [...] zł i [...] zł za 2000 r., które zgodnie z art. 77 § l pkt l Ordynacji podatkowej zostały zwrócone w ciągu 30 dni od dnia wydania decyzji uchylającej decyzję organu pierwszej instancji. Zwrot nadpłat nastąpił w dniu 20.05.2005 r., w związku z tym należy uznać, iż nastąpił w obowiązującym terminie i ponadto należy stwierdzić, iż nie podlegał oprocentowaniu, bowiem nie zachodziła żadna z przesłanek przewidzianych w art. 78 Ordynacji podatkowej.
Ponadto, jak zauważył Naczelnik Urzędu Skarbowego, Urząd Skarbowy w S. w dniu 20.05.2005 r. dodatkowo zwrócił nadpłatę w wysokości [...] zł za 1999 r. wraz z przysługującym oprocentowaniem, ponieważ została ona ściągnięta w drodze egzekucji i dlatego jedynie w tym przypadku ma zastosowanie przepis art. 78 § 3 pkt l Ordynacji podatkowej, gdyż w tym przypadku naliczenie oprocentowania przysługuje od dnia powstania nadpłaty, tj. od dnia dokonania wpłaty na podstawie nieobowiązującej decyzji.
Dodatkowo organ podatkowy I instancji podniósł, iż nadpłata powstała na skutek uznania przez Izbę Skarbową odliczenia w postaci darowizny, której podatnik wcześniej nie wykazał w zeznaniu rocznym złożonym przed dniem wszczęcia kontroli skarbowej, rezygnując wówczas ze swego uprawnienia. Korzystanie natomiast z odliczeń przewidzianych w art. 26 ust.7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawem podatnika, dlatego też nie wykazanie przedmiotowego odliczenia w ustalonym ustawowo terminie oznaczało, że podatnik nie skorzystał z przysługującego mu prawa. Korekty zeznań podatkowych złożone przez Stronę w dniu 11 maja 2002 r. mogły mieć znaczenie jedynie jako element postępowania dowodowego, gdyż złożone zostały w trakcie toczącego się postępowania podatkowego za lata 1999 i 2000.
Odwołanie od ww. decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w S., w imieniu W. G. i T. G. złożył pełnomocnik adwokat J. W., zaskarżając ją w całości i zarzucając obrazę: