Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Świętochowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 września 2015 r. sprawy ze skargi O. S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2009 r. oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r. Prezydent Miasta B. wszczął wobec T. S.A. w W. (obecnie O. S.A., dalej powoływana także jako "Spółka") postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2009 r. Powodem wszczęcia postępowania były wątpliwości co do rzetelności złożonej deklaracji oraz pięciu korekt.
Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. organ podatkowy określił Spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 1.007.886 zł. Na podstawie danych z ewidencji gruntów, decyzji zezwalających na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej, umów cywilnoprawnych zawartych z Gminą B. oraz dokumentacji gromadzonej przez Departament Skarbu i Zarząd Mienia Komunalnego (zebranych jeszcze w toku postępowania dotyczącego roku 2008) ustalono, że strona władała większą powierzchnią gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, niż zadeklarowana w roku 2009. W tym zakresie deklaracje podatkową pominięto jako dowód w sprawie, pominięto ją także w zakresie podstawy opodatkowania budowli - tu organ podatkowy przyjął za podstawę opodatkowania wartość budowli wynoszącą 68.625.068 zł (l 2009) i 22.563.893 zł (II-XII 2009 r.). Przesłany przez stronę nośnik CD organ pominął jako dowód w sprawie, gdyż był nieczytelny i nie pozwalał na weryfikacje obliczeń dokonanych przez stronę. Swoje obliczenia organ I instancji oparł na ustaleniach dokonanych w postępowaniu dotyczącym 2008 r.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] organ I instancji nadał wspomnianej wyżej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Na ww. postanowienie pełnomocnik Spółki złożył zażalenie, w którym zarzucił organowi podatkowemu: (-) brak zawiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności; (-) brak uprawdopodobnienia, że podatnik nie wykona ciążącego na nim obowiązku zapłaty podatku; (-) brak podstaw do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności w sytuacji, gdy zobowiązanie zostało zabezpieczone hipoteką przymusową.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.
W ocenie Kolegium, w sprawie zaistniała przesłanka określona w art. 239 b
§ 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "o.p."), gdyż postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności wydano pod koniec października 2014 r., a więc nawet mniej niż trzy miesiące przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W ocenie organu odwoławczego organ I instancji dostatecznie uprawdopodobnił niebezpieczeństwo niewywiązania się przez podatnika z ciążącego na nim zobowiązania. Już w sprawie dotyczącej 2007 r. skarżąca Spółka próbowała uchylić się od zapłaty podatku określonego decyzją nieostateczną. Wtedy to organ podatkowy posiadał informacje na temat toczących się wobec podatnika postępowań egzekucyjnych. Spółka nie uiściła podatku, aż do dnia [...] grudnia 2012 r., kiedy to zastosowano środek egzekucyjny. Podobna sytuacja wystąpiła w sprawie dotyczącej 2008 r. Wówczas podatnik opóźniał postępowanie, lekceważył wezwania do złożenia wyjaśnień. Zobowiązanie za 2008 r. określono decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., jednakże podatnik dobrowolnie nie uiścił podatku. Organ zmuszony był podjąć w dniu [...] grudnia 2013 r. działania zmierzające do zabezpieczenia zobowiązania za 2008 r.