Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie uchylenia w całości decyzji organu I instancji i określenie przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. w miejsce zadeklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz orzeczenia o zabezpieczeniu na majątku ww. kwoty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 marca 2022 r. sprawy ze skargi J. F. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia w całości decyzji organu I instancji i określenie przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. w miejsce zadeklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz orzeczenia o zabezpieczeniu na majątku ww. kwoty oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/11

I. Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:

1. Naczelnik Urzędu Skarbowego w A. (dalej jako: Naczelnik) decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] określił J. F.(dalej jako: Strona, Podatnik) przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. w wysokości 94.116 zł (a także odsetki za zwłokę od tego zobowiązania w kwocie 9.551 zł) oraz orzekł o zabezpieczeniu na jego majątku ww. przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

2. Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem Strona złożyła odwołanie, w którym zaskarżyła w całości decyzję Naczelnika, podnosząc zarzuty naruszenia przepisów art. 33 § 1 i § 2 pkt 2, art. 122, art. 180 § 1, art. 181 i art. 187 § 1, art. 187 § 1 i art. 191, art. 121 § 1, art. 124, art. 210 § 1 pkt 4 i 6 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2021 poz. 1540, dalej jako: O.p.). Odwołujący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Pismem z dnia [...] października 2021 r. pełnomocnik Podatnika uzupełnił odwołanie, wskazując, że podtrzymuje wnioski w nim zawarte. Podkreślił, że wydanie zaskarżonej decyzji było nieuprawnione i bezzasadne, organ nie zebrał odpowiedniego materiału dowodowego i nie dokonał jego analizy. Organ nie wykazał istnienia obiektywnych przesłanek prowadzących do wniosku, że istnieje uzasadniona obawa niewykonania przyszłego zobowiązania podatkowego w przybliżonej kwocie. Strona wskazała, że nie posiada zaległości podatkowych i nie jest prowadzone wobec niego postępowanie egzekucyjne w tym zakresie, nie uchyla się od płacenia swoich zobowiązań podatkowych. Dodano, że J. F. nie zbywa majątku, ani nie podejmuje innych czynności, które mogłyby utrudnić lub udaremnić egzekucję.

3. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej jako: DIAS) decyzją z dnia [...] listopada 2021 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję organu I instancji i na podstawie art. 33 § 1 i § 2 pkt 2, art. 33 § 3, art. 33 § 4 pkt 2 O.p. określił J. F. przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. w wysokości 79.290 zł w miejsce zadeklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 14.826 zł oraz odsetki za zwłokę w wysokości 8.046 zł od ww. przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego oraz orzekł o zabezpieczeniu na majątku J. F. przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za kwiecień 2020 r. w wysokości 79.290 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 8.046 zł.

Po analizie zastosowania instytucji zabezpieczenia z art. 33 O.p. DIAS uznał, że w rozpatrywanej sprawie wykazano przy pomocy możliwych do przeprowadzenia środków dowodowych, że istnieje uzasadniona obawa niewykonania zobowiązania podatkowego wynikających z przyszłej decyzji wymiarowej dotyczącej podatku od towarów i usług.

Strona 1/11