Sprawa ze skargi na decyzję SKO w B. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi O. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 rok oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z [...] lipca 2015 r. Nr [...] Burmistrz S. określił O. S.A. w W. (dalej: "Spółka") zobowiązanie w podatku od nieruchomości za rok 2010 w kwocie 37.809,00 zł.

Od powyższej decyzji pełnomocnik skarżącej Spółki złożył odwołanie, podnosząc zarzut nieprzeprowadzenia dowodu z ewidencji środków trwałych Spółki w celu ustalenia stanu i wartości obiektów podlegających opodatkowaniu. Wskazując na szczególną moc dowodową ksiąg podatkowych, a więc także ewidencji środków trwałych, Spółka dowodziła, że zaniechania organu podatkowego doprowadziły do tego, że zaskarżona decyzja narusza art. 210 § 4 o.p. Zdaniem Spółki uzasadnienie decyzji nie wyjaśnia podstawy faktycznej podjętego przez organ rozstrzygnięcia, nie wskazano w nim bowiem, jakich obiektów Spółka nie wykazała do opodatkowania w 2010 r, choć zdaniem organu należało uwzględnić ich wartość w podstawie opodatkowania za ten rok. Ponadto Spółka zakwestionowała możliwość uznania za budowle, a w konsekwencji opodatkowania podatkiem od nieruchomości, linii kablowych, w sytuacji, gdy ich właścicielem jest inny podmiot niż właściciel kanalizacji, przez którą te linie przebiegają.

Decyzją z [...] grudnia 2015 r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Organ przywołał treść art. 2 ust. 1 oraz art. 3 u.p.o.l. i stwierdził, że zasadnie organ podatkowy pierwszej instancji opodatkował linie kablowe stanowiące własność Spółki, jako część budowli, podatkiem od nieruchomości, mimo ich położenia w kanalizacji kablowej stanowiącej własność T.

Odnośnie zarzutu naruszenia przepisów postępowania wobec nieprzeprowadzenia dowodu z ewidencji środków trwałych Spółki organ stanął na stanowisku, że w sprawie nie było konieczne przeprowadzanie jakiegokolwiek postępowania dowodowego na okoliczność istnienia nowych (niezadeklarowanych przez Spółkę) przedmiotów opodatkowania. Organ pierwszej instancji nie obciążył podatkiem żadnych nowych obiektów budowlanych, nie było więc potrzeby badania ewidencji środków trwałych. Podatkiem obciążono tylko te przedmioty opodatkowania, które uwzględnił podatnik w złożonej przez siebie deklaracji podatkowej. Zanegowano jedynie podstawę opodatkowania ujawnioną w deklaracji za rok 2010. Przeprowadzone postępowanie podatkowe wykazało, że wartość budowli (za okres l - VII 2010 r.) była znacznie wyższa niż wykazana przez podatnika. Organ wyjaśnił, że w podatku od nieruchomości przyjęto zasadę, iż wartość ta jest niezmienna, tj. nie maleje mimo dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Organ podatkowy pierwszej instancji przyjął wartość wynikającą z deklaracji za 2007 rok, ale była ona wartością początkową wynikającą z ewidencji środków trwałych. Wartość tę wskazał podatnik, natomiast organ podatkowy pierwszej instancji nigdy nie negował jej prawidłowości. Organ odwoławczy stwierdził, że w tych okolicznościach, w szczególności wobec braku dowodów na zaistnienie zmian w stanie posiadania budowli w porównaniu do roku 2007 (kiedy to T. S.A. deklarowała wszystkie budowle, łącznie z liniami kablowymi położonymi w kanalizacji kablowej), poza wynikającymi z umowy z dnia [...] stycznia 2009 r. zawartej z T., organ I instancji miał prawo uznać, że żadne takie okoliczności nie wystąpiły.

Strona 1/6