Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Józef Orzel, Sędziowie sędzia NSA Włodzimierz Witold Kędzierski (spr.), sędzia NSA Janusz Lewkowicz, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi T. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące: sierpień, wrzesień i październik 1999 r. 1. oddala skargę, 2. przyznaje radcy prawnemu W. W. wynagrodzenie w kwocie 2.400,- (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) jako pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu za udzieloną pomoc prawną skarżącej T. Ś.
Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...].05.2004 r., [...], utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...].02.2004 r., Nr [...], odmawiającą T. Ś. umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 1999 r. i należnych odsetek za zwłokę; wydaną na podstawie przepisów: art. 67 § 1 i art. 67 § 1a oraz art. 207 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oraz § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 24.12.2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.U. Nr 240, poz. 2069 ze zm.).
Dyrektor Izby Skarbowej utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji podzielił ustalenia faktyczne i zaradność zastosowania przepisów prawa dokonane przez ten organ.
W uzasadnieniu własnej decyzji wywiódł, iż w postępowaniu o umorzenie należności podatkowych organ ma obowiązek ustalenia czy istnieją przesłanki z art. 67 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Dopiero ustalenie istnienia tych przesłanek stanowi dla organu możliwość orzekania o ewentualnym umorzeniu należności.
Zgodnie z przepisami art. 67 § 1 i art. 67 § 1a ustawy Ordynacja podatkowa organ może na wniosek podatnika umorzyć zaległości podatkowe jeżeli za takim rozstrzygnięciem przemawia ważny interes podatnika lub interes publiczny. W sprawie brak jest interesu publicznego przemawiającego za umorzeniem zaległości. Nie istnieje też ważny interes podatnika, gdyż w przypadku T. Ś. nie zaistniały żadne nadzwyczajne okoliczności.
Podatnik po wszczęciu postępowania kontrolnego i podatkowego, a przed wydaniem decyzji "wymiarowej" zbyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wyposażeniem mieszkania za 64.345 zł. Takie działanie podatnika świadczy o wyzbyciu się majątku dla uniknięcia egzekucji administracyjnej.
T. Ś. prowadziła działalność gospodarczą, którą zawiesiła od 8.11.1999 r. Aktualnie otrzymuje alimenty na córkę po 1.000 zł miesięcznie. Nie posiada nieruchomości ani ruchomości. Mieszka w wynajętym mieszkaniu, które uprzednio sprzedała. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi 642 zł. Pomimo trudnej - aktualnie - sytuacji materialnej podatnika brak jest podstaw do umorzenia zaległości podatkowych.
Przeprowadzona kontrola wykazała, że podatnik odliczała naliczony podatek VAT zawarty w fakturach nie potwierdzonych ich kopiami u sprzedawcy. Podatnik ponosi odpowiedzialność za swoje działania prawnopodatkowe i nieprawidłowe stosowanie przepisów podatkowych.
T. Ś. nie wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku podatkowego, a następstwem tego są naliczone odsetki. Zaległości powstały wskutek doboru niewłaściwego kontrahenta. Ryzyko prawidłowego doboru kontrahenta obciąża prowadzącego działalność gospodarczą. Podatnik ma w stosunku do kontrahenta roszczenie cywilnoprawne o naprawienie szkody. Zatem przerzucanie ryzyka wyboru kontrahenta na ogół podatników nie może być uznane za zgodne z ważnym interesem publicznym. Niepowodzenia podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej nie może skutkować przyznaniem ulg podatkowych w postaci umorzenia zaległości podatkowych. Za umorzeniem zaległości nie przemawia także konstytucyjna zasada równości wobec prawa.