Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w M. w przedmiocie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini, sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 maja 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Apelacyjnego w B. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/2

Prokurator Apelacyjny w B. (zwany dalej Skarżącym) złożył za pośrednictwem Rady Miejskiej w Michałowie skargę na uchwałę tejże Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IV/14/14 w sprawie określania górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości, za opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych (Dziennik Urzędowy Województwa Podlaskiego 2015 r., poz. 24), żądając stwierdzenia jej nieważności w całości.

Powyższej uchwale Prokurator zarzucił obrazę art. 6 ust. 2 ustawy z dnia

13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399 ze zm.) w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r.

o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915) w zw.

z art. 2 Konstytucji RP - poprzez wskazanie w §1 i 2 uchwały górnych stawek opłat w sposób opisowy, a mianowicie poprzez wskazanie w § 2 uchwały, że opłata wskazana w § 1 jest powiększona o podatek VAT, bez podania jego wysokości, podczas gdy cena w całości powinna być wyrażona w jednostkach pieniężnych, co w sposób istotny naruszyło powołane przepisy i podważyło zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego prawa.

Wskazano, że w momencie podejmowania uchwały obowiązywała i nadal obowiazuje ustawa z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług. Określa ona zasady i tryb kształtowania cen towarów i usług. Art. 3 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy stanowi, że ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą należy zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Pojęcie "górna stawka" odpowiada definicji "ceny".

Rada Gminy ustalając górne stawki opłat w kwocie netto określiła cenę w sposób nieodpowiadający definicji ceny, wynikający z przepisów prawnych. Przekroczono zatem grancie ustawowego umocowania wynikające z art. 6 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Zdaniem Prokuratora, podatnie stawki opłat a następnie zwiększenie jej o podatek VAT w nieznanej kwotowej wysokości nie może spełniać wymogów ustawowych, jakim winna odpowiadać cena, a tym samym podejmując taką uchwałę nie wypełniono delegacji ustawowej z art. 6 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Końcowo Prokurator podkreślił, że sposób stanowienia prawa, taki jak w zaskarżonej uchwale, jest też sprzeczny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ podważa zasadę zaufania do państwa i tworzonego prawa. Osoby, do których skierowana została uchwała miały prawo wiedzieć jak w rzeczywistości ukształtowano górną stawkę opłaty i nie musiały wiedzieć w jakiej stawce winni ponieść opłatę z tytułu VAT i same sobie wyliczać cenę.

W odpowiedzi na skargę organ podniósł, że w dniu 29 października 2015 r. została podjęta nowa uchwała, którą uchylono zaskarżoną uchwałę.

Strona 1/2