Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 maja 2013 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego za 2010 r. oddala skargę.
Decyzją z [...] sierpnia 2012 r. nr [...] Burmistrz S. ustalił Panu J. B. (dalej również jako skarżący, podatnik) wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2010 r. w kwocie 946,00 zł (podatek od nieruchomości za budynki mieszkalne o ogólnej powierzchni 156,09 m2 - w kwocie 98,00 zł, podatek rolny od powierzchni 8,6422 ha przeliczeniowych - w kwocie 737,00 zł, podatek leśny od lasu o powierzchni 3.6822 ha - w kwocie 111,00 zł.
Organ I instancji opodatkował zapisane w ewidencji grunty stanowiące własność skarżącego, będącą w jego posiadaniu działkę o nr 1 dzierżawioną od Gminy S. oraz część działki nr 2a o powierzchni 0,0919 ha, będącą w jego samoistnym posiadaniu. Organ nie obciążył skarżącego podatkiem za część działki nr 3, będącej przedmiotem sporu przed sądem powszechnym o zasiedzenie. Organ wskazał, że stan prawny części działki nr 3 nie uległ zmianie (wniosek o zasiedzenie tej działki przez skarżącego i jego poprzedników został wyrokiem Sądu oddalony), a w 2010 r. za nieruchomość tę podatek został uiszczony przez W. i J. B.
Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z [...] stycznia 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy ww. rozstrzygnięcie.
Kolegium uznało, że w sprawie tej dokonano prawidłowego wymiaru podatkowego za 2010 r. Wobec nie przedłożenia przez skarżącego aktualnych informacji podatkowych, działki opodatkowano zgodnie z danymi widniejącymi w ewidencji, jako stanowiące własność skarżącego, w tym działkę 2a i 2c
(w skład w której wchodzą 2d i 2e), oraz działkę nr 1 będącą w dzierżawie na podstawie umowy z [...] października 2000 r. Zdaniem Kolegium, w zakresie podatku leśnego organ I instancji słusznie oparł się w kwestii wieku lasu na oświadczeniu skarżącego z dnia [...] lipca 1989 r., a w kwestii powierzchni mieszkalnej na danych z protokołu oględzin z [...] sierpnia 2008 r.
Organ odwoławczy wskazał, że z ewidencji gruntów i budynków wynika, że skarżący jest właścicielem następujących działek: w obrębie wsi K.: [...], [...], [...], [...]; w obrębie miasta S.: 2c, 2e, [...], [...], 4b, 4c, [...], [...], [...]; w obrębie m. S. - K.: [...], [...], [...], [...]; w obrębie m. S. - K.N.: [...], [...], [...]. Skarżący dzierżawi ponadto od Gminy S. grunt o nr 1 (obręb m. S.). Wszystkie działki, których właścicielem jest skarżący zostały uwidocznione w księgach wieczystych o nr KW 1 i KW 2, z tym że działka o numerze 5 figuruje w księdze wieczystej jako 5a, działki 4b i 4c figurują jako 4, a działki 2c, 2e figurują jako 2. Podkreślił następnie, że organy podatkowe są co do zasady związane danymi wynikającymi z tejże ewidencji. Dane w niej zawarte mają walor dokumentu urzędowego i dopóki nic zostanie przedstawiony przeciwdowód lub nie nastąpi zmiana zapisu w ewidencji, dotychczasowe zapisy w niej zamieszczone stanowią dowód tego co zostało w nich stwierdzone (art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.).
Odnosząc się do zarzutów skarżącego, wskazującego na zajęcie jego działek przez różne podmioty w posiadanie samoistne, Kolegium zauważyło, że kwestia ta została zbadana poprzez zwrócenie się do tych podmiotów o wyjaśnienie. Żaden z nich nie potwierdził faktu samoistnego posiadania gruntów skarżącego, także Burmistrz Gminy S. zawarł w decyzji oświadczenie, że nie zajmuje gruntów podatnika, w tym działki 4b. Z tego powodu Kolegium uznało, że brak jest podstaw do uznania, że nie podlegają opodatkowaniu działki, na których np. położono linie energetyczne, światłowodowe, czy też działki nawiedzane przez bobry.