Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski sędzia WSA Tomasz Wójcik Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz- Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019r. sprawy ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2015 r. do października 2016 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lutego 2018 r., Nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w N. określił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego za miesiące styczeń i luty 2015 r., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od kwietnia 2015 r. do września 2016 r. i nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za październik 2016 r. oraz umorzył postępowanie podatkowe w sprawie podatku od towarów i usług za marzec 2015 r.
Organ pierwszej instancji po przeprowadzeniu kontroli podatkowej uznał, że u skarżącego powstał obowiązek podatkowy w związku ze sprzedażą nieruchomości.
Po rozpoznaniu wniesionego odwołania, zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2018r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ przedstawił ustalony w sprawie stan faktyczny wskazując, że skarżący od dnia [...] listopada 2009r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "P.W. K. " J. O. w zakresie wynajmu nieruchomości i usług budowlanych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W okresie od [...] stycznia 2015r. do [...] października 2016r. dokonał wraz z żoną sprzedaży 11 nieruchomości, w tym:
- 9 niezabudowanych nieruchomości/działek: nr [...] (położona w W. ), nr [...] (położona w W.), nr [...] (położona w W.), nr [...] (położona w L. ), nr [...] (położona w W.), nr [...] (położone w T. ), nr [...] (położona w W.), nr [...] (położona w O.) oraz
- 2 zabudowanych nieruchomości, w tym nieruchomości stanowiącej miejsce zamieszkania skarżącego położonej w miejscowości W. (na którą składają się dwie działki nr [...]) oraz nieruchomości oznaczonej nr [...] położonej w miejscowości D., gmina K.. Organ wskazał, że z tytułu sprzedaży 3 działek tj. nr [...] i [...] powstał u skarżącego obowiązek podatkowy, a w wydanej decyzji organ I instancji określił podatnikowi od tych dostaw wysokość podatku od towarów i usług.
Organ odwoławczy przywołał definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Wyjaśnił, że charakter wykonywanych czynności należy oceniać na podstawie wszystkich zaistniałych okoliczności. Przywołał w tym zakresie wyrok z dnia 12 kwietnia 2016r. sygn. akt I SA/Bd 81/16, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził, że sam zamiar jaki towarzyszy nabyciu nieruchomości, nie jest okolicznością decydującą o występowaniu w charakterze podatnika VAT. Jednocześnie wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny orzekał także, iż w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Organ wyjaśnił przy tym powołując się na orzecznictwo NSA, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Wskazano, że z wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 Jarosław Słaby i C-181/10 Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć wynika, że inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki potrzebne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osobę taką należy wówczas uznać za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT.