Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

W złożonym wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej B. z dnia [...] r. w sprawie zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy depozytu nieprawidłowego z dnia 10 sierpnia 2007 r. o wartości [...] zł w kwocie [...] zł strona zaskarżonej decyzji zarzuciła rażące naruszenie art. 21 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "ord. pod.") w zw. z art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., nr 101, poz. 649 ze zm., dalej: "u.p.c.c.") poprzez uznanie, że organ dokonuje kontroli samoobliczenia podatku, gdy tymczasem winien wydać decyzję konstytutywną, czym rażąco naruszył prawo procesowe i materialne; naruszenie art. 21 § 1 pkt 1 ord. pod. poprzez brak określenia terminów powstania poszczególnych obowiązków podatkowych wynikających z braku zastosowania art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 7 u.p.c.c., a tym samym brak określenia dnia, w którym został ustanowiony depozyt nieprawidłowy, co winno doprowadzić do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego określonego przy zastosowaniu art. 7 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c.; rażące naruszenie prawa poprzez zastosowanie w komparycji decyzji wykluczających się wzajemnie podstaw prawnych oraz poprzez pominięcie art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c.

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. odmówił stronie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Organ nie podzielił poglądu strony zarówno co do wadliwości podstaw wydania decyzji, jak i zastosowania przez organ niewłaściwej stawki podatku.

W złożonym wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości z uwagi na rażące naruszenie przepisów postępowania oraz stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] r. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 247 § 1 pkt. 3 ord. pod. poprzez odmowę stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] r. mimo, że decyzja ta rażąco narusza prawo, tj. art. 7 ust. 5 u.p.c.c. poprzez uznanie, że organ dokonuje kontroli samoobliczenia podatku, gdy tymczasem winien wydać decyzję konstytutywną, czym rażąco naruszył prawo procesowe; naruszenie art. 120 ord. pod. oraz art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), poprzez naruszenie przepisów postępowania podatkowego oraz naruszenie art. 121 § 1 ord. pod. poprzez wydanie decyzji z naruszeniem prawa i pozostawienie w mocy decyzji rażąco naruszającej prawo.

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że decyzja określająca zobowiązanie podatkowe ustalone na podstawie art. 7 ust. 5 u.p.c.c. jest decyzją deklaratoryjną. Zestawienie treści przepisów obowiązującego prawa, ustalonego stanu faktycznego oraz podjętego na ich podstawie rozstrzygnięcia nie wskazuje na nieważność tej decyzji. Nie zachodzi więc przesłanka uzasadniająca usunięcie z obrotu prawnego przedmiotowej decyzji ostatecznej. Gdyby nawet przyjąć, że decyzja ta ma charakter ustalający, jak podnosi strona, to z uwagi na rozbieżności, co do charakteru decyzji, nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera jednoznacznego sformułowania, że w przypadku zastosowania sankcyjnej stawki podatku, organ ma obowiązek wydać decyzję ustalającą. Tylko wyraźne upoważnienie zawarte w ustawie może być podstawą do wydania decyzji konstytutywnej. Organ podał przykładowo, że upoważnienia zawarte w innych ustawach zawierają wprost określenie sposobu powstania zobowiązania podatkowego. Do takich uregulowań organ zaliczył art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 6 ust. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Strona 1/5