Sprawa ze skargi na decyzję SKO w T. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Mirella Łent sędzia WSA Leszek Kleczkowski Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2015 r. sprawy ze skargi P. K. P. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz P. K. P. SA w W. kwotę 1.591,00 zł ( jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt jeden) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/14

Wnioskiem z dnia 30 grudnia 2014 r. P. S.A. w W. zwróciły się do Prezydenta G. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2009-2014 w łącznej wysokości [...] zł, w tym za rok 2013 w kwocie [...]zł.

Organ podatkowy I instancji, decyzją z dnia [...]r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2013 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zobowiązanie wygasło częściowo wskutek przeniesienia własności nieruchomości, zaś częściowo wskutek zapłaty (po korektach podatek należny wynosił [...] zł, natomiast łączna kwota wpłat tytułem podatku wynosiła [...] zł), nadpłata podatku nie powstała, bowiem wpłaty nie przewyższały podatku należnego wynikającego ze złożonej za 2013 r. deklaracji podatkowej.

W odwołaniu złożonym na powyższe rozstrzygnięcie, skarżąca Spółka wniosła o jego uchylenie w całości i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, zarzucając decyzji naruszenie przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zdaniem strony, Ordynacja podatkowa nie zawiera definicji "podatku zapłaconego" użytego w ww. przepisie. Zwrot ten w ocenie spółki powinien być interpretowany szeroko, tj. jako uregulowanie zobowiązania podatkowego w jakiejkolwiek formie, a więc nie tylko przez zapłatę, czy pobranie podatku, lecz również poprzez przeniesienie przez podatnika na organ podatkowy własności rzeczy lub praw majątkowych. Tym samym uznanie w decyzji, iż nadpłata nie może zostać stwierdzona ze względu na uregulowanie przez podatnika zobowiązania podatkowego w drodze przeniesienia własności nieruchomości, narusza art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Decyzją z dnia [...]r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego I instancji.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Kolegium przywołało treść art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym za nadpłatę uważa się kwotę, nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku (pozostałe przypadki wymienione w dalszych punktach § 1 nie dotyczą sytuacji zaistniałej w sprawie). Organ przyznał, że Ordynacja podatkowa w żadnym przepisie nie definiuje, co rozumieć należy przez zapłacenie podatku, jednak w ocenie Kolegium, nie może budzić najmniejszych wątpliwości, że wpłata podatku to jedynie wpłata bezpośrednio na rachunek bankowy organu podatkowego, w formie gotówkowej bądź bezgotówkowej (art. 60, art. 61 Ordynacji podatkowej), dokonana czy to przez podatnika, czy za pośrednictwem płatnika podatku. Zdaniem organu, nie jest możliwe szersze rozumienie tego pojęcia, a w szczególności takie jak proponuje spółka. SKO zgodziło się ze stanowiskiem organu I instancji, że przepis art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, który definiuje pojęcie nadpłaty stanowi, iż nadpłatą jest kwota nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, a jeżeli wpłata dotyczy zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę (art. 72 § 1 pkt 1 i § 2).

Strona 1/14