Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka (spr.) Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Kujawa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2015r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz P.S.A. w W. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Wnioskiem z dnia 30 grudnia 2014 r. P.S.A. w W. zwróciły się do Prezydenta G. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2009-2014 w łącznej wysokości 57.252 zł, w tym za rok 2011 w kwocie 8.525 zł.
Organ podatkowy I instancji, decyzją z dnia 14 kwietnia 2015r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zobowiązanie wygasło częściowo wskutek przeniesienia własności nieruchomości, zaś częściowo wskutek zapłaty (po korektach podatek należny wynosił 342.744 zł, natomiast łączna kwota wpłat tytułem podatku wynosiła 154.013 zł), nadpłata podatku nie powstała, bowiem wpłaty nie przewyższały podatku należnego, wynikającego ze złożonej za 2011 r. deklaracji podatkowej.
W odwołaniu złożonym na powyższe rozstrzygnięcie, skarżąca Spółka wniosła o jego uchylenie w całości i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, zarzucając decyzji naruszenie przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zdaniem strony, Ordynacja podatkowa nie zawiera definicji "podatku zapłaconego" użytego w ww. przepisie. Zwrot ten w ocenie spółki powinien być interpretowany szeroko, tj. jako uregulowanie zobowiązania podatkowego w jakiejkolwiek formie, a więc nie tylko przez zapłatę, czy pobranie podatku, lecz również poprzez przeniesienie przez podatnika na organ podatkowy własności rzeczy lub praw majątkowych. Tym samym uznanie w decyzji, iż nadpłata nie może zostać stwierdzona ze względu na uregulowanie przez podatnika zobowiązania podatkowego w drodze przeniesienia własności nieruchomości, narusza art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego I instancji.
Uzasadniając rozstrzygnięcie Kolegium przywołało treść art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym za nadpłatę uważa się kwotę, nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku (pozostałe przypadki wymienione w dalszych punktach § 1 nie dotyczą sytuacji zaistniałej w sprawie). Organ przyznał, że Ordynacja podatkowa w żadnym przepisie nie definiuje, co rozumieć należy przez zapłacenie podatku, jednak w ocenie Kolegium, nie może budzić najmniejszych wątpliwości, że wpłata podatku to jedynie wpłata bezpośrednio na rachunek bankowy organu podatkowego, w formie gotówkowej bądź bezgotówkowej (art. 60, art. 61 Ordynacji podatkowej), dokonana czy to przez podatnika, czy za pośrednictwem płatnika podatku. Zdaniem organu, nie jest możliwe szersze rozumienie tego pojęcia, a w szczególności takie jak proponuje spółka. SKO zgodziło się ze stanowiskiem organu I instancji, że przepis art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, który definiuje pojęcie nadpłaty stanowi, iż nadpłatą jest kwota nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, a jeżeli wpłata dotyczy zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę (art. 72 § 1 pkt 1 i § 2). W przypadku podatku pobieranego przez płatnika - nadpłatą jest kwota pobrana nienależnie lub w wysokości większej od należnej (art. 72 § 1 pkt 2).