Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent (spr) Sędziowie: sędzia WSA Dariusz Dudra asesor WSA Urszula Wiśniewska Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Synakiewicz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2008r. sprawy ze skargi K. i A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego. oddala skargę
I SA/Bd 67/09
U Z A S A D N I E N I E
Postanowieniem z [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji odmawiające umorzenia postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu wskazano, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wszczął postępowanie egzekucyjne z wniosku Urzędu Miejskiego w W. na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego opłatę adiacencką za 2000r. Organ wskazał na art. 59 § 1 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz art. 29 § 1 tej ustawy. Stwierdził, że wierzyciel wyraził stanowisko, iż obowiązek zapłaty jest wymagalny, nie uległ przedawnieniu i podlega egzekucji. W takim wypadku organ egzekucyjny uznał się za nieuprawnionego do umorzenia prowadzonego postępowania. Jednocześnie wskazał na art. 146-148 ustawy o gospodarce nieruchomościami i 118 kc, który wskazuje, że w danej sytuacji okres przedawnienia wynosi 10 lat i art. 70 § 1 ordynacji podatkowej nie ma zastosowania. Organ stanął na stanowisku, że skoro wierzyciel potwierdził istnienie obowiązku, a przedawnienie nie nastąpiło, to zadaniem organu egzekucyjnego jest dalsze prowadzenie egzekucji, a organ nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym i nie może kontrolować podjętych przez wierzyciela decyzji.
W skardze zarzucono naruszenie art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, art. 59 § 1 pkt 2) tej ustawy w zw. z art. 70 w zw. z art. 2 § 1 pkt 1) ordynacji podatkowej , art. 59 § 1 pkt 2) postępowania egzekucyjnego w zw. z art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, art. 121, 187 § 1, 191 ordynacji, poprzez nie wyjaśnienie okoliczności dokładnej daty zakończenia prac.
W uzasadnieniu stwierdzono, że organ powołał się na stanowisko wierzyciela, które nie mogło stanowić podstawy orzekania. Dalej, brak podstaw do stosowania prawa cywilnego do przedawnienia opłaty adiacenckiej. Skarżący podnieśli również, że z uwagi na przekroczenie terminu do wydania decyzji, egzekwowana należność wcale nie powstała, co wynika z niedokładnego określenia daty zakończenia robót. Na rozprawie porównano opłatę adicencką z rentą planistyczną i postawiono tezę, iż tak jak charakter renty nie jest cywilny, tak nie można uznać za cywilną w swej istocie opłatę. Natomiast zwłoka czy opóźnienie w zapłacie nie powoduje przedawnienia, jeśli wierzyciel podejmie odpowiednie działania.
W odpowiedzi na skargę, wniesiono o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga jest niezasadna.
Zaskarżone postanowienie kończyło postępowanie wszczęte na wniosek skarżących, którzy wskazali na przedawnienie zobowiązania. Organ prawidłowo w takim wypadku zastosował art. 59 § 1 pkt 1) ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. t.j. z 2005r., Nr 229, poz.1954 ze zm.), zgodnie z którym postępowanie egzekucyjne umarza się jeżeli obowiązek nie jest wymagalny, został umorzony lub wygasł z innego powodu albo jeżeli obowiązek nie istniał.