Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) sędzia WSA Mirella Łent Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Chowańska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 lipca 2014 r. sprawy ze skargi B. P. i A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę
Pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. skarżący wystąpili o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie [...] zł. Wskazali, że decyzja ta w rażący sposób narusza art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f."), poprzez uznanie, że otrzymane od P. S. G. sp. z o. o. Oddział [...] w B. wynagrodzenie z tytułu ustanowienia służebności przesyłu, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w omawianym przepisie. Skarżący podnieśli, że w orzecznictwie sądów administracyjnych powszechnie wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu traktuje się na równi z odszkodowaniem za ustanowienie służebności gruntowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120 u.p.d.o.f. Ponadto strona wskazała, że A. P. uzyskał interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] r., nr [...] zbieżną ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie [...] zł.
Po rozpatrzeniu wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ wskazał, że wśród przyczyn stwierdzenia nieważności decyzji, nie mieści się błędna interpretacja przepisów stanowiących jej podstawę prawną. Nawet w sytuacji, gdy organy orzekające w trybie nadzoru lub nawet sądy kontrolujące legalność decyzji odmiennie interpretują przepisy prawa i dochodzą do odmiennych wniosków, nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa. Rozbieżność w wykładni prawa nie stanowi bowiem przesłanki rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. Zastosowanie przy wydaniu decyzji jednej z możliwych interpretacji niejednoznacznych w swej treści przepisów nie może być uznane za rażące naruszenie prawa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji tylko z tego powodu, że interpretacji tej nie podziela inny organ administracji publicznej lub sąd. Organ zaznaczył, że w utrwalonym orzecznictwie przyjmuje się, iż brak jest podstaw do uznania, że zachodzi rażące naruszenie prawa, gdy na gruncie danego przepisu możliwy jest wybór różnych jego interpretacji, z których każda daje się uzasadnić z jednakową mocą. Organ uznał, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu powołanego przepisu.