Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez przepisy krajowe dotyczące opodatkowania akcyzą olejów smarowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo art. 110 TFUE, należy zauważyć, że sytuacja prawna podmiotów nabywających oleje smarowe w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia i podmiotów nabywających te towary w obrocie krajowym, nie wskazuje, aby zachodziła w sprawie dyskryminacja w rozumieniu tego przepisu. Objęcie więc olejów smarowych podatkiem akcyzowym nie stanowi naruszenia art. 110 TFUE, gdyż ustawodawca krajowy nie nałożył na produkty państw członkowskich podatków wewnętrznych wyższych od tych, które nakłada na podobne produkty krajowe. Oleje smarowe, zarówno nabywane wewnątrzwspólnotowo, jak i sprzedawane w kraju, podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w takim samym zakresie i na podobnych warunkach. Zarówno podmioty nabywające oleje smarowe wewnątrzwspólnotowo, jak i podmioty nabywające je w obrocie krajowym mogą korzystać ze zwolnień w podatku akcyzowym po spełnieniu warunków określonych w art. 32 ust. 3 u.p.a.
Odnośnie zarzutu dotyczącego błędnie wykazanej podstawy opodatkowania, z powodu niewyłączenia z ogólnej ilości wyrobów energetycznych 75 kg wyrobów zużytych na cele testowe wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom strony, 75 kg wyrobu zużytego na powyższe cele zostało wyłączone z podstawy opodatkowania. W protokole kontroli podatkowej z dnia [...] r. (k. 5-10, str. 4 protokołu) wskazano, iż strona zakupiła [...] kg oleju, do magazynu przyjęto zgodnie z wagą [...] kg, pomniejszone o przekazane [...] kg do celów testowych. Jako podstawę opodatkowania przyjęto [...] litrów oleju.
W skardze strona zarzuciła także, że organ nie wskazał w jaki sposób dokonano przeliczenia nabytych kilogramów oleju na litry. Podkreślić należy, że na żadnym etapie postępowania podatkowego strona nie podważała dokonanego przez organ przeliczenia, a w skardze podnosząc ten zarzut po raz pierwszy, nie wskazała na jakikolwiek popełniony przez organ w tym zakresie błąd. Należy zauważyć, że średnio 1 kg to 1,137 litrów oleju ([...] litrów : [...] kg).
Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut, że organ podatkowy określił wysokość zobowiązania podatkowego za okres od [...] r. do [...]. niezgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, tj. bez rozbicia na poszczególne daty powstania obowiązku podatkowego. Wskazać należy, że organ pierwszej instancji na str. 4-5 decyzji organ szczegółowo wskazał daty powstania obowiązku podatkowego. To, że okresy te ujęto łącznie w jednej decyzji nie narusza prawa.
W odniesieniu do zarzutu naruszenia przepisów art. 54 O.p. należy zauważyć, że stosownie do treści art. 53 § 3 O.p. odsetki za zwłokę nalicza podatnik. Oznacza to, że ma on obowiązek do powiększenia wpłaty dokonanej z tytułu zaległości podatkowej o kwotę prawidłowo obliczonych, na dzień dokonania wpłaty, odsetek (por. wyrok NSA z dnia
9 czerwca 2005 r., FSK 2016/14). Organy podatkowe weryfikują działanie podatnika, dokonując zaliczenia dokonanych przez niego wpłat na poczet zaległości podatkowych. Art. 55 § 2 O.p. określa reguły rozliczenia dokonanej wpłaty na kwotę zaległości podatkowej i kwotę odsetek. W myśl art. 62 § 4 O.p w sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę oraz kosztów upomnienia wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie, z zastrzeżeniem § 4a. Dopiero skarga na to postanowienie stwarza sądowi możliwość weryfikacji prawidłowości obliczenia przez organy podatkowe należnych odsetek za zwłokę (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia
17 sierpnia 2006 r., III SA/Wa 616/06). W konsekwencji wskazanie w decyzji organu odwoławczego okresu, za który nie nalicza się odsetek za zwłokę ma znaczenie jedynie informacyjne, nie jest to element rozstrzygnięcia decyzji.
Zdaniem Sądu organ nie naruszył także art. 122 w związku z art. 210 § 4 O.p. Organ ustalił istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności faktyczne i wskazał zastosowane przepisy prawa materialnego, co znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Organ nie mógł natomiast naruszyć wskazanych w skardze przepisów k.p.a., ponieważ w postępowaniu podatkowym nie stosuje się przepisów k.p.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 p.p.s.a., Sąd oddalił skargę w całości.