Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Dariusz Dudra sędzia WSA Leszek Kleczkowski Protokolant sekretarz sądowy Natalia Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2013 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości.
J. S. (skarżący) w dniu 13 grudnia 2010r. złożył do Dyrektora Izby Celnej w T. wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 4 stycznia 2007r. nr [...], w trybie przepisów art. 59 § 1 pkt 9 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w związku z bezskutecznością egzekucji. W ocenie wnioskodawcy, zważywszy na to, że łączna kwota zobowiązania wynosi ponad 300.000 zł i nadal powiększa się o kwotę odsetek za zwłokę rocznie 30.000-40.000 zł, a przy tym nie posiada on żadnego majątku mogącego być przedmiotem egzekucji, nie ma realnej możliwości wyegzekwowania należności objętej przedmiotowym tytułem wykonawczym. Biorąc pod uwagę brak perspektyw dla podjęcia przez zobowiązanego zatrudnienia, a w związku z tym niemożność uzyskiwania jakichkolwiek dochodów, uzasadnione jest w przedmiotowej sprawie stwierdzenie bezskuteczności egzekucji administracyjnej. Wobec powyższego, wniosek zobowiązanego do wierzyciela o umorzenie egzekucji na jego żądanie w związku z bezskutecznością postępowania egzekucyjnego jest w pełni uzasadniony.
Dyrektor Izby Celnej w T., odmawiając umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 18 i art. 59 § 2 i 3 u.p.e.a postanowieniem z dnia 16 lutego 2011r. wskazał, że w złożonym wniosku zobowiązany nie wskazał na żadną z zawartych w art. 59 § 1 powołanej ustawy przesłanek. Natomiast z treści art. 59 § 2 tej ustawy, będącego podstawą umorzenia postępowania w przypadku stwierdzenia, że w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnej nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne, wynika dla organu egzekucyjnego uprawnienie a nie obowiązek takiego zakończenia postępowania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie strona wniosła o jego uchylenie zarzucając mu naruszenie; art. 71 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez jego niezastosowanie; art. 18 powołanej ustawy w związku z art. 107 § 3, art. 124 § 2 Kpa poprzez brak w zaskarżonym postanowieniu uzasadnienia prawnego i faktycznego; art. 59 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez jego wadliwe zastosowanie; wadliwą kwalifikację prawną żądania skarżącego, zaniechanie wykonania postanowień art. 71 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i naruszenie przez to art. 2 i art. 7 Konstytucji RP.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.
W motywach rozstrzygnięcia organ przywołał treść art. 59 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wskazując, iż żadna przesłanka wskazana w powyższym przepisie nie wystąpiła w niniejszej sprawie, wobec czego organ egzekucyjny nie mógł umorzyć postępowania egzekucyjnego na podstawie tego przepisu. W ocenie organu odwoławczego w niniejszej sprawie nie wystąpiła również przesłanka przewidziana w art. 59 § 2 powyższej ustawy. Organ wyjaśnił, że podstawa umorzenia postępowania egzekucyjnego przewidziana w tym przepisie jest fakultatywną przesłanką umorzenia postępowania egzekucyjnego. Oznacza to, że organ egzekucyjny ma uprawnienie a nie obowiązek umorzenia postępowania.