Wobec tego, prawidłowe jest stanowisko organu o braku podstaw do zastosowania stawki preferencyjnej dla sprzedaży, skoro osób o danych osobowo-adresowych z oświadczeń nie można ustalić, są one nieznane.
Sąd uznaje przy tym za niezasadne podniesione w skardze w ramach zarzutu naruszenia przepisów postępowania a także prawa materialnego tj. art. 65 ust. 1 i art. 65 ust. 1a i ust. 2 u.p.a. w zw. z § 2, § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 kwietnia 2004 r. stwierdzenia skarżącego, że organ wadliwie przyjął, że sprzedawca miał możliwość skutecznego sprawdzenia i zweryfikowania prawdziwości danych podawanych w oświadczeniach przez nabywców olejów opałowych oraz prawdziwości składanych na tych oświadczenia podpisów. Trzeba bowiem w pierwszej kolejności zwrócić uwagę, że aby zastosować preferencyjną stawkę podatku oświadczenia nabywców powinny zawierać prawidłowe, a nie jakikolwiek dane. Skarżący wskazując, że brak weryfikacji danych zawartych w oświadczeniu z danymi z dowodów osobistych był zgodny z prawem, niezasadnie pomija, że chcąc skorzystać z obniżonej stawki, miał obowiązek uzyskać prawidłowe oświadczenia, do czego niezbędne było sprawdzenie zawartych w nich danych dotyczących nabywcy oleju opałowego. Nie można przy tym utożsamiać rzekomego braku obowiązku z brakiem możliwości zweryfikowania tych danych.
Po drugie, odnosząc się do prawnej możliwości uzyskania danych osobowych od nabywcy oleju wskazać należy, że skoro został nałożony na podatnika obowiązek uzyskania rzetelnych danych osobowych nabywcy, to przysługuje mu także uprawnienie w postaci możliwości żądania okazania takiego dokumentu. Nierzetelność danych zawartych w oświadczeniu obciąża sprzedawcę, uniemożliwia też kontrolę transakcji przez organ. Nie można zaaprobować stwierdzenia skargi, że sprzedawca nie ma prawnej możliwości uzyskania danych osobowych nabywcy oraz weryfikacji tych danych. Gdyby uznać to twierdzenie, to podatnik nie miałby możliwości zrealizowania obowiązku wskazania w oświadczeniu tych danych, w ogóle nie mógłby skorzystać z obniżonej stawki podatkowej.
Nie można również nie zauważyć, że z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych wynika, że przetwarzanie danych jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Nie ulega wątpliwości, że gromadzenie oświadczeń zawierających dane osobowe nabywców oleju opałowego stanowi przetwarzanie danych osobowych (zbieranie i przechowywanie). Przetwarzanie takich danych jest dopuszczalne m.in. w przypadku, gdy jest to niezbędne do spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Obowiązkiem podatnika sprzedającego olej opałowy z preferencyjną stawką podatku akcyzowego jest dołączenie oświadczenia zawierającego dane osobowe nabywcy. Na sprzedawcy zatem spoczywa obowiązek wynikający z przepisu prawa zbierania i przechowywania danych osobowych (§ 4 rozporządzenia MF z dnia 22 kwietnia 2004 r.). Skoro sprzedawca ma taki obowiązek, to zobowiązany jest również ustalić, czy dane z oświadczenia są w rzeczywistości danymi osobowymi nabywcy. Aby to ustalić, sprzedawca winien zażądać okazania przez nabywcę dokumentu tożsamości (np. dowodu osobistego). Legitymowanie się dowodem osobistym w celu potwierdzenia prawdziwości danych osobowych jest dozwolonym przez prawo sposobem wykazania danych osobowych i temu celowi służy ten dokument. Sprzedawca powołując się na swój prawny obowiązek gromadzenia danych osobowych powinien zatem żądać okazania dokumentu umożliwiającego weryfikację podanych danych ( por. wyrok NSA z 25 czerwca 2014 r., I GSK 37/13 ).