Przywołany z kolei fakt, że obdarowana sprawuje opiekę nad ciężko chorą osobą w jej miejscu przebywania, który mógłby ewentualnie służyć za argument potwierdzający zamieszkanie obdarowanej w przedmiotowym lokalu, jest zdaniem organu w tym przypadku mało wiarygodny, gdyż ze względu na przebywanie podatniczki za granicą oraz wykonywanie tam pracy można by mówić jedynie o sporadycznej opiece nad ciężko chorą osobą.
Organ wskazał, że w celu ustalenia miejsca "ześrodkowania aktywności życiowej" skarżącej, organ I instancji postanowieniem z dnia [...] 2006 r. nr [...] o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn od sporządzonej umowy darowizny, zawarł również prośbę o wskazanie miejsca zamieszkania strony za granicą oraz jej najbliższej rodziny. W odpowiedzi na powyższe dostarczona została tylko umowa najmu lokalu w Niemczech, natomiast pominięto informacje dotyczące miejsca zamieszkania rodziny.
Organ stwierdził, iż warunek zamieszkania wynikający z art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie został spełniony, ponieważ zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania, a z materiału dowodowego wynika, iż aktywność życiowa strony koncentruje się w miejscu, gdzie obecnie przebywa i pracuje, tj. w Niemczech.
Organ wskazał, że celem, w jakim przedmiotowa ulga z art. 16 omawianej ustawy została ustanowiona jest bezpośrednie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób najbliższych darczyńcy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że potrzeby mieszkaniowe skarżącej nie wymagają niezwłocznego i bezpośredniego zaspokojenia. Strona od dłuższego czasu zamieszkuje za granicą, gdzie pracuje, a z analizy dokumentów sprawy nie wynika, aby przebywała tam tymczasowo, a wobec tego zastosowanie przedmiotowej ulgi byłoby sprzeczne z celem jej ustanowienia.
Odnosząc się do zarzutu dotyczącego błędnej wykładni art. 16 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy organ zaznaczył, że określony tam warunek stanowi również jedną z przesłanek, która aby mogła być podstawą do zastosowania ulgi mieszkaniowej, winna być spełniona łącznie z innymi warunkami wynikającymi z art. 16. Z treści tego przepisu wynika, że ulga przysługuje osobom, które m.in. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu.
Odpowiadając na podniesioną w odwołaniu tezę, jakoby powyższy przepis dotyczył wyłącznie lokalu lub budynku wynajętego na terytorium kraju, a zatem wymóg wynikający z powołanego przepisu został spełniony, ponieważ strona mieszka wyłącznie w darowanym mieszkaniu, nie wynajmując równolegle innego mieszkania w kraju, organ wskazał, że taka wykładnia jest nieprawidłowa. Świadczy o tym samo brzmienie ww. przepisu, które nie zawiera ograniczenia wystąpienia tej przesłanki wyłącznie do lokalu lub budynku położonego na terytorium kraju. Przesłanka ta dotyczy zarówno obiektów mieszkalnych wynajętych w kraju jak i poza jego granicami.