Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Halina Adamczewska - Wasilewicz sędzia WSA Teresa Liwacz (spr.) asesor WSA Urszula Wiśniewska Protokolant asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2006r. sprawy ze skargi Edwarda G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia części zaległości w podatku od środków transportowych za 2004r. i odmowy umorzenia pozostałej zaległości w tym podatku oraz pierwszej raty za 2005r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] 2006r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 2005r. nr [...] udzielającą Edwardowi G. ulgi w postaci umorzenia części zaległości z tytułu podatku od środków transportowych za 2004r. w kwocie 430,90 zł (słownie: czterysta trzydzieści 90/100 złotych) oraz odmawiającą umorzenia pozostałej części zaległości w podatku od środków transportowych za 2004r. w kwocie 495 zł (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) oraz zaległości w podatku od środków transportowych z tytułu I raty za 2005r. w kwocie 510,90 (słownie: pięćset dziesięć 90/100 złotych).
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż Prezydent Miasta T. po ponownym rozpatrzeniu sprawy stwierdził, iż argumenty wskazane przez podatnika nie stanowiły wystarczającej przesłanki do zastosowania ulgi w postaci umorzenia w całości zaistniałej zaległości. W ocenie organu pierwszej instancji sytuacja skarżącego jest trudna ale stabilna, ponieważ wraz z małżonką uzyskują stałe dochody. Ponadto podkreślono, iż organ podatkowy udzielił skarżącemu ulgi w postaci umorzenia I raty za 2002r. oraz całości podatku od środków transportowych za 2003r.
Pismem z dnia [...] 2005r. Edward G. złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T.
W przedmiotowym piśmie podniósł, iż organ pierwszej instancji naruszył art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, że nie zachodzą przesłanki dla umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od środków transportowych za 2004r. oraz I raty za 2005r. w ogólnej kwocie 1005,90 zł (słownie: tysiąc pięć 90/100 złotych).
Decyzją z dnia [...] 2006r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy podkreślił, iż decyzja w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej wydawana jest przy zastosowaniu uznania administracyjnego, co oznacza, że organ podatkowy może, ale nie musi umorzyć ową zaległość.
Uznanie to jest ograniczone kierunkowymi dyrektywami wyboru, jakim są użyte w treści przepisu zwroty "ważny interes podatnika" oraz "interes publiczny". W świetle ukształtowanej w doktrynie i zaakceptowanej w orzecznictwie NSA koncepcji interpretacyjnej przepisów podatkowych zbudowanych na zasadzie uznania administracyjnego, zawierających w swojej treści kierunkowe dyrektywy wyboru, stwierdzenie, że w sprawie występują okoliczności odpowiadające kierunkowej dyrektywie wyboru, może, lecz nie musi prowadzić do pozytywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia sprawy.
Dalej organ wywodził, iż w orzecznictwie podkreśla się, że organy podatkowe rozpatrując wniosek o umorzenie zaległości podatkowej, w pierwszym rzędzie ustalają, czy w sprawie występują okoliczności, o których mowa w art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej (ważny interes podatnika lub interes publiczny) i po ustaleniu, że w sprawie brak takich okoliczności, wydają decyzję odmowną, zaś w przypadku ustalenia, że w sprawie występują takie okoliczności, podejmują decyzję co do umorzenia. W wyroku z dnia 7 listopada 2000r. NSA Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach sygn. akt I SA/Ka 1188/99 podkreślił, że "Instytucje zarówno umorzenia zaległości i odsetek przewidziana w art. 67 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jak i rozłożenia na raty spłaty podatku bądź zaległości podatkowej przewidziana w art. 48 § 1 pkt 2 ustawy stanowią szczególnego rodzaju ulgi, których zastosowanie uzależnione jest od ważnego interesu podatnika bądź - w przypadku umorzenia zaległości podatkowych - także ważnego interesu publicznego. Ocena, czy taki interes zachodzi, dokonywana jest przez organ podatkowy w zakresie swobodnego uznania, przy czym uznanie to ograniczone jest konstytucyjną zasadą państwa prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji RP".