Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Asesor sądowy Mirella Łent Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 lipca 2006r. sprawy ze skargi Kazimierza M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] 2006r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego oraz określenia należnego zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od czerwca do listopada 2000r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] 2005r. Naczelnik Urzędu Celnego w T., odmówił Kazimierzowi M. stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku akcyzowego za okres od czerwca do listopada 2000 r. w kwocie 109.637 zł oraz określił należne zobowiązanie w podatku akcyzowym za ten okres.
Organ podniósł, że stan faktyczny w rozpatrywanej sprawie jest analogiczny do stanu faktycznego sprawy, w stosunku do której Trybunał Konstytucyjny orzekł wyrokiem z dnia 06 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, iż § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 05 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego w związku z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym jest niezgodny z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, co nie stwarza podstawy zwrotu podatku uiszczonego na podstawie tego przepisu.
Naczelnik Urzędu Celnego przywołał treść uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego w kwestii możliwości stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym i wskazał, że firma P.P.H.U. "P." Kazimierz M. będąc podatnikiem podatku akcyzowego w 2000 r. z tytułu detalicznej sprzedaży oleju opałowego za miesiące od czerwca 2000 r. do października 2000 r. zapłaciła w związku z obowiązującym wówczas § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999r. w sprawie podatku akcyzowego podatek akcyzowy od sprzedaży detalicznej oleju opałowego.
Organ I instancji zauważył również, iż w wyroku z dnia 27 grudnia 2004 r., sygn. akt SK 35/02 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 2b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 05 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego jest niezgodny z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Organ I instancji stwierdził, iż firma P.P.H.U. "P." Kazimierz M. w 2000 r. jedynie odprowadzała na konto Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. podatek akcyzowy faktycznie ponoszony przez końcowego odbiorcę - konsumenta. W takiej sytuacji zwrot nienależnie zapłaconego podatku akcyzowego na rzecz skarżącego doprowadziłby do sytuacji nie do zaakceptowania tak z prawnego jak i z moralnego punktu widzenia.
Od decyzji organu I instancji strona złożyła odwołanie. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie zasad postępowania, tj. art. 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez nieprzeprowadzenie wszystkich niezbędnych dowodów w sprawie. Strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do organu I instancji celem dalszego prowadzenia.
Decyzją z dnia [...] 2006r. Dyrektor Izby Celnej w T. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ podkreślił, iż podatek akcyzowy jest podatkiem jednokrotnym (jednofazowym) oraz podatkiem stanowiącym element ceny wyrobu akcyzowego włączonym w tę cenę - jest on jego integralną częścią.
W ocenie organu fakt zubożenia podatnika w związku z uiszczaniem należnego podatku akcyzowego nie wymaga przeprowadzenia dowodu na tę okoliczność, gdyż nie ma on znaczenia w rozpatrywanej sprawie. Niemniej jednak obliczenie marży przed opodatkowaniem lub po opodatkowaniu podatkiem akcyzowym nie zmienia faktu przenoszenia ciężaru podatku na końcowego konsumenta. Argument ten jest głównym wyznacznikiem pojęcia zubożenia w rozumieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 06 marca 2002 r. Poza tym, fakt zubożenia nie jest warunkiem do stwierdzenia nadpłaty, jest jedynie kryterium stanowiącym czy dany podmiot jest uprawniony do otrzymania zwrotu podatku akcyzowego faktycznie zapłaconego przez ostatecznego odbiorcę, czyli konsumenta.