W wyniku powyższego Dyrektor Izby Skarbowej, działając ponownie jako organ
I instancji decyzją z dnia [...]. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej tego organu z dnia [...]., z uwagi na pozostawanie w obrocie prawnym decyzji w tej samej sprawie.
Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie. Podniosła, że w sprawie zachodzi przesłanka określona w art. 247 § 1 pkt 4 O.p. ze względu na wyrok o sygn. akt I SA/Bd 927/12 wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wobec Spółki w przedmiocie podatku dochodowego. W związku z tym, że - w jej przekonaniu - Sąd we wskazanym wyroku uznał jej racje, to w tym samym zakresie decyzja dotycząca podatku od towarów i usług powinna również zostać zmieniona.
Decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podał, że decyzja kończąca postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności jest rozstrzygnięciem w sprawie nieważności określonej decyzji ostatecznej. Podkreślił, że w stosunku do tej samej decyzji ostatecznej nie jest dopuszczalne wydanie kilku decyzji w trybie stwierdzenia nieważności. Organ zauważył, że w niniejszej sprawie kwestia ważności decyzji ostatecznej z dnia [...]. została już rozstrzygnięta decyzją tego organu z dnia [...]. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji ostatecznej. Dyrektor podniósł, że przeprowadzone postępowanie, zakończone ostatecznie decyzją z dnia [...]., oceniało kompleksowo istnienie przesłanek, które mogłyby stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...]. Zaznaczył, że jak wynika z sentencji tej decyzji, podstawą do odmowy stwierdzenia nieważności był brak przesłanek określonych w art. 247 § 1 O.p. Nie stwierdzono zatem żadnej z enumeratywnie wymienionych w tym przepisie wad.
Dyrektor stwierdził, że do przypadków powodujących odmowę wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, o których mowa w art. 249 § 1 O.p., zaliczyć należy ponowne złożenie wniosku wobec wcześniejszego rozstrzygnięcia organu w przedmiocie stwierdzenia nieważności określonej decyzji ostatecznej. Zdaniem organu, otwarty katalog przypadków wykluczających prowadzenie postępowania w przedmiocie nieważności decyzji może być uzupełniany o takie sytuacje, które w myśl przepisów ogólnych uniemożliwiają prowadzenie jakiegokolwiek postępowania podatkowego. Skoro wydanie decyzji w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną stanowi przyczynę stwierdzenia jej (ponownej decyzji) nieważności (art. 247 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej), to w ocenie Dyrektora, niedopuszczalne jest po raz kolejny orzekanie w tej samej sprawie. Zasada ta odnosi się także do decyzji ostatecznej wydanej w sprawie stwierdzenia nieważności. Według organu odwoławczego, w świetle powyższego, organ pierwszej instancji nie miał podstaw do prowadzenia - w następstwie złożenia przez Spółkę wniosku z dnia