Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie: sędzia WSA Agnieszka Olesińska sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz- Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2020r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Chełmnie na uchwałę Rady Gminy Lisewo z dnia 20 grudnia 2018 r. nr III/19/2018 w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
W złożonej skardze na uchwałę nr 111/19/2018 Rady Gminy Lisewo z dnia 20 grudnia 2018r. w sprawie ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i ustalenia stawki opłaty za pojemnik od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne Prokurator Rejonowy w Chełmnie zarzucił istotne naruszenie prawa w postaci przepisów art. 7 i art. 94 Konstytucji RP, art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 506) - dalej jako: "u.s.g." oraz art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia zaskarżonej uchwały) - dalej jako: "u.c.p.g." poprzez ustalenie w § 1 ust. 1 zaskarżonego aktu prawa miejscowego dwóch stawek opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, której wysokość zależała od liczebności gospodarstwa domowego, podczas gdy art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a u.c.p.g. nie przewidywał możliwości różnicowania stawek opłat, w zależności od liczby osób w danym gospodarstwie domowym. Mając na uwadze powyższe Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności § 1 ust. 1 ww. uchwały.
W uzasadnieniu skargi podał, że w § 1 ust. 1 zaskarżonej uchwały wskazano, że wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest uzależniona od kryterium ilości osób wchodzących w skład gospodarstwa domowego. Zdaniem prokuratora kwestionowana regulacja przekracza zakres upoważnienia ustawowego wynikający z art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a u.c.p.g. w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia zaskarżonej uchwały.
Prokurator wskazał, że z treści art. 6j ust. 2 u.p.c.g. wynika, że "rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego". Z kolei w myśl art. 6j ust. 2a cyt. powyżej ustawy "rada gminy może zróżnicować stawki opłaty w zależności od powierzchni lokalu mieszkalnego, liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, a także od rodzaju zabudowy". Zdaniem Prokuratora wspólne przytoczenie tych norm ustawowych nie jest przypadkowe. Z ich brzmienia wynika, że prawodawca lokalny może uzależnić wysokość opłaty od gospodarstwa domowego. Rzecz jednak w tym, że wysokość opłaty w tym przypadku musi być jedna, gdyż ww. przepisy nie dopuszczają możliwości różnicowania wysokości opłaty w zależności od liczebności gospodarstwa domowego. Na poparcie stanowiska Prokurator powołał orzecznictwo sądów administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Lisewo wniosła o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej, ewentualnie w przypadku ustalenia, iż naruszenie prawa ma charakter nieistotny poprzestanie na orzeczeniu o niezgodności z prawem zaskarżonego punktu uchwały nr 111/19/2018 Rady Gminy Lisewo bez stwierdzenia ich nieważności, Rada Gminy podkreśliła, że w orzecznictwie NSA oprócz stanowiska przedstawionego przez skarżącego równolegle funkcjonują stanowiska zupełnie do niego przeciwstawne, przy czym żadne z ww. stanowisk nie ma charakteru dominującego. Zdaniem Rady dokonując oceny legalności działania należy brać pod uwagę całokształt poglądów orzecznictwa NSA, a nie połowicznie - w zakresie odpowiadającym zarzutom przedmiotowej skargi. Ponadto, w sytuacji braku jednolitego stanowiska zarówno doktryny, jak i orzecznictwa, tym bardziej należy mieć na względzie wykładnię funkcjonalną, zasady słuszności czy poczucie sprawiedliwości społecznej. Zdaniem Rady tak ustalana opłata odpowiada poczuciu sprawiedliwości i zasadom słuszności, pozwala realnie ocenić ilość wytwarzanych odpadów i zróżnicować stawkę opłaty tak, aby osoba tworząca jednoosobowe gospodarstwo domowe nie uiszczała opłaty w takiej samej wysokości co kilkuosobowe, a niekiedy nawet kilkunastoosobowe gospodarstwo domowe; odrzucenie takiego rozwiązania prowadziłoby de facto do pokrzywdzenia jednej ze stron lub też do nieuzasadnionego uprzywilejowania drugiej. Ponadto Rada wskazała na wątpliwości, czy można w ogóle stwierdzić niezgodność z prawem uchwały z przepisem, który daje swobodę uznania oraz czy można sztywno stwierdzić nieważność uchwały, gdy nie ma sztywnych norm.